Haywire

Schieten, rennen, vallen en weer opstaan

Haywire bevat een een blik aan sterren waaronder onder andere Michael Fassbinder (in welke film zit deze man tegenwoordig niet?), Ewan McGregor, Bill Paxton, Antonio Banderas en Michael Douglas rollen vertolken. De hoofdrol gaat echter naar Gina Carano, een vrij onbekende naam, die van oorsprong de vechtsport Muay Thai beoefende. Ze speelt een undercoveragente die geheime opdrachten vervult voor haar werkgever Kenneth (McGregor) die tevens haar ex-geliefde is. Wat volgt is dat ze tijdens één van haar missies wordt verraden. Het zal niemand verbazen dat ze not amused is en besluit haar vaardigheden in te zetten om de schuldigen te achterhalen en niet zachtzinnig wraak te nemen. Haywire is een spionagethriller van het meest rechtlijnige soort. Het verhaal staat in dienst van de actiescènes waarbij Gina Carano haar vechtkunsten mag laten zien.

Het is aan de ene kant vrij teleurstellend dat de “grote” namen uit de film erg kleine rollen vertolken die bovendien weinig memorabel zijn vanwege het gebrek aan diepgang van de personages. Ook de plot: persoon wordt bedrogen en neemt wraak, is al honderden malen eerder vertoond. Aan de andere kant doet de film precies wat hij moet doen: een krappe anderhalf uur vermaken. Nieuwkomer Gina Carano weet eigenlijk nog het meest te overtuigen en laat zien ook te kunnen acteren naast het robbertje vechten. Eigenlijk is de film nog het meest te vergelijken met de Bourne-films maar dan een ultra-light versie daarvan. Steven Sodenbergh lijkt ook niets meer te willen ambiëren dan een luchtige popcornfilm.

Toch had de film iets meer inhoud kunnen gebruiken om langer te beklijven. Het is geen titel die erg veel indruk maakt, alhoewel het vakmanschap juist de film weet te redden. Met minder bekende acteurs en een minder door de wol geverfde regisseur had de film in de straight-to-video grabbelbakken doen belanden. Ik vindt het tevens noemenswaardig dat de actiescènes bijzonder rauw en realistisch zijn gefilmd. De camera registreert alles observerend zonder te verzanden in trucjes waarbij beelden heen en weer schieten inclusief hoofdpijnopwekkende editing om snelheid te suggereren. Soderbergh lijkt er ook genoegen in te scheppen de wereld over te vliegen om op verschillende locaties te filmen; Barcelona, Dublin, Mexico en New York worden aangedaan. Geef de man eens ongelijk, waarschijnlijk was het project één grote vakantie gezien de pretentieloosheid die de film uitstraalt.

De dvd van A-film bevat geen extra's.