The Cabin in the Woods
Frisse wind waait niet hard genoeg
Ooit wel eens op een feestje geweest waar iemand een verhaal of grap vertelt waarvan je na één zin al de afloop kunt voorspellen? Je blijft toch beleefd luisteren en na de onvermijdelijke clue, laat je een gemaakt glimlachje zien waarna het gesprek angstvallig stil valt. Ongeveer dezelfde reactie viel mij ten deel na afloop van The Cabin in the Woods. Ook al kon ik niet volledig de afloop voorspellen, het feit dat ik wist dat er iets ging komen verhoogde mijn verwachting naar een origineel en spetterend einde. Verwachtingen kunnen dodelijk zijn, net als slechte grappen en dat bewees deze nieuwste horrorsensatie nog maar eens.
Een sensatie. Die strekking hadden vele berichten na de verschijning van The Cabin in the Woods. Ik las zelfs dat deze film eigenhandig het horrorgenre een nieuwe boost had gegeven. Ook vernam ik dat je het beste niets over de film kon weten om zo de verrassing niet te verpesten. Ik huiverde bij de gedachte uit vrees dat we wellicht te maken zouden hebben met een tweede M. Night Shyamalan, waarbij ik de uitkomst van The Village (2004) al tijdens het zien van de trailer kon voorspellen. Films die leunen op een verrassende twist ("oh nee, die man heeft een gespleten persoonlijkheid") hebben in mijn ogen vrij weinig herkijkwaarde. Maar ik had wel vertrouwen in deze film; helaas mondde het uit in een flinke teleurstelling.
De film begint met een groepje jongelui (de stoere gast, het domme blondje, de nerd, de stoner en de maagd) die een weekend verblijven in een blokhut, ergens diep in de bossen. Scènes met dit groepje worden afgewisseld met types ergens op een kantoor die blijkbaar “iets” (en ik zeg lekker niet wat) te maken hebben met het lot van het onvermijdelijke slachtvee. En nu wordt het erg lastig om nog meer te vertellen over de plot zonder iets te verklappen. Het zal niet als een verrassing komen dat de groep geen spelletje ganzenborden zal gaan spelen maar dat er iets veel gruwelijkers te wachten staat. De grap is nu juist dat vele horrorclichés de revue passeren maar dat de makers tegen het einde van de rit het tapijt onder de voeten van de kijkers wegrukken om de perceptie van horror eens goed op zijn kop te zetten.
Ik ging daar echter niet in mee. Het was niet eng, spannend of smerig en dus zat ik als kijker maar te wachten op die verfrissende punch-line. De karakters waren in mijn ogen niet interessant en ook al hadden de makers de intentie om de clichés extra te benadrukken, dan nog vond ik het vrij vervelend. Een knipoog in horror kan best werken maar dan moet je van goede huize komen. De makers van Shaun of the Dead (2004) lieten zien hoe horror en comedy wel tot een geslaagd geheel gesmolten worden. Geef mij maar een horror die genreconventies niet uit de weg gaat en gewoon een slasher wil zijn waarin tieners moeten rennen voor hun leven omdat ze worden afgeslacht door een figuur met een masker op zijn harses. Tijdens het kijken van The Cabin in the Woods kreeg ik sterk de indruk dat de scriptschrijvers erg tevreden zijn met hun afgeleverde werkje. Een knipoog hier, een verwijzing daar. Ik vond het te krampachtig waarbij het escalerende einde bij mij geen eurekagevoel teweeg bracht maar een gevoel van irritatie en teleurstelling. De meeste horror komt voor mij uit het feit dat veel mensen dit blijkbaar ervaren als een frisse wind die waait door horrorland.
De Blu-Ray
De verpakking bestaat uit een uitklapbare hoes. Best aardig maar op mij komt het wat kinderlijk over. De beeld- en geluidskwaliteit is waar het mij om gaat bij een Blu-Ray. Helaas heb ik ook wat negatiefs te melden over de beeldkwaliteit die geplaagd wordt door enkele storende compressiefouten zoals macroblocking en posterisatie. Vooral posterisatie (slechte overgang van kleuren) valt zeer nadelig op tijdens enkele scènes. Op de geluidstrack valt niets aan te merken, die klinkt heerlijk vol.
Waar de schijf wel in uitblinkt zijn de vele extra's. Naast een audiocommentaar met regisseur Drew Goddard en producent Joss Whedon bevat de schijf zes featurettes die over de productie van de film gaan. De special effects krijgen aandacht maar ook de acteurs en de regisseur krijgen de ruimte om de film te voorzien van de nodige achtergrondinformatie. Helaas bevatten de extra's geen ondertiteling wat nadelig kan zijn voor mensen die daar behoefte aan hebben. De set bevat tevens de film op dvd.
DFW heeft alles uit de kast getrokken om er een echte special edition van te maken en de film zal ongetwijfeld fans hebben. Mij kon hij echter niet bekoren. Het is erg spijtig dat de Blu-Ray op het gebied van beeldkwaliteit wat steekjes laat vallen. Daar kan een geinig uitklapbaar hoesje helaas niets aan veranderen.
Blu-ray + DVD
11/09/2012
Dutch FilmWorks
16:9 Widescreen (2.35:1) 1080P
DTS-HD Engels 5.1
Nederlands