Meek's Cutoff

Reizen met Reichardt

Kelly Reichardt neemt de tijd. In haar eerste twee films Old Joy en Wendy and Lucy richtte ze zich op een paar personages, die een reis of zoektoch maakten. De reis en zoektocht staat nog steeds centraal in Meek's Cutoff, maar dit keer word de tocht ondernomen door een groep kolonisten in het wilde westen, die daarbij langzaam maar zeker moeten kiezen aan wie ze loyaal zijn: de ruwe en koppige Stephen Meek (Bruce Greenwood) of de jonge, maar haar mannetje staande Emily (Michelle Williams).



De groep kolonisten is op zoek naar water, en reizen door een desolate woestijn, na een verkeerde afslag te hebben genomen onder leiding van Meek. Emily besluit haar vertrouwen te vestigen op een Indiaanse spoorzoeker, tot onvrede van de groep, en vooral Meek, die besluit zijn macht uit te oefenen.

Het word een strijd op het raakvlak van macht en sekse. Het is meteen duidelijk dat Meek's Cutoff een metafoor is voor hedendaags Amerika, waarbij onderbuikgevoelens die nu al jaren in Amerika spelen ten opzichte van vrouwenemancipatie en raciale vraagstukken verplaatst worden naar een desolate historische omgeving. Daarmee wordt Meek's Cutoff een metafoor voor een stuurloos land, waar er wordt gezocht naar een leidende figuur die danwel tot een minderheid behoort en tegen de bierkaai moet vechten (Emily) of die zijn niet geringe macht gebruikt om op populistische tendensen in te spelen (Meek).

Het kan toegepast worden in vrijwel elke politieke situatie, want uiteindelijk gaat de film over de manieren waarop rechtvaardigheid bereikt kan worden binnen een stuurloze meerderheid. De reis is dan ook niet alleen een zoektocht naar water, maar een haast politieke en mythologische afdaling in de menselijke natuur.

Er zijn hints te ontdekken naar Joseph Campbell's Hero's Journey. Campball was een historicus en academicus, die een schema ontwikkelde waar vrijwel alle grote mythen, sagen, religieuze verhalen en grootse literaire epossen aan voldoen. De reis staat centraal, net als een conflictsituatie en een metaforische afdaling in de onderwereld.

Uiteindelijk keert de held van het verhaal terug op hetzelfde punt waar hij startte, maar met een gave, wijsheid of inzicht meer. Meek's Cutoff volgt de structuur grotendeels, maar laat het einddoel achterwege. Het verhaal blijft onaf, en eindigt op een ambigue noot. Hoewel het einddoel niet bereikt is, maken de personages echter wel een dergelijke groei door dat je kunt spreken van een mooi sluitend geheel.

En door de structuur van Campbell niet slaafs te volgen met een terugkeer naar de status quo legt Meek's Cutoff de nadruk op de reis zelf. Daarmee wordt de kijker ook geactiveerd om de film zelf als een reis te zien. In de lang aanhoudende, ietwat trage shots zien we veel panoramas en landschappen, waartegen de personages in het niets wegvallen. De grote leegte waar de personages een moet worden, wordt ook bereikt bij de kijker.

Er ontstaat een meditatieve sfeer, waarbij de kijker die zijn best doet, op zal gaan in de wildernis en de reis. Dramatische conflicten blijken minder belangrijk dan introspectie en innerlijke groei. De wijze waarop Reichardt het innerlijke uiterlijk weet te maken, en het metaforische tastbaar maakt van haar een meesterlijke regisseur. De schijf bevat een korte making-off, die volledig bestaat uit beelden van de set zonder begeleidend commentaar, en derhalve niet veel toevoegd.