Another Year

“Given the choice of Hollywood or poking steel pins in my eyes, I'd prefer steel pins.” Er zijn tegenwoordig niet veel regisseurs die deze woorden over hun lippen kunnen krijgen. De verleiding van geld en het gebruik van Hollywood A-list acteurs is vaak te groot. Misschien is het uiteindelijk niet de film geworden die zij voor ogen hadden maar hun bankrekening ziet er in ieder geval wat gezonder uit. Deze oprechte woorden behoren dan ook toe aan de Britse regisseur Mike Leigh. Sommige van zijn films misschien meer succesvol dan andere, maar Leigh benadert elke film met integriteit, gevoel en soul. Another Year is de nieuwe film van Leigh en een van de beste films van 2010.



Tom (Jim Broadbent) een geoloog, en Gerri (Ruth Sheen) een psycholoog, zijn nog steeds, na vele jaren, gelukkig getrouwd. Over de vier seizoenen, een gewoon jaar in het leven van Tom en Gerri, maak je kennis met hun vrienden en familie die allemaal, in verschillende mate, ongelukkig in hun leven zijn. Mary (Lesley Manville), een collega van Gerri,  is wanhopig op zoek geluk, is passief in het veranderen van haar leven, maar praat er graag over onder het genot van een flink aantal glazen wijn. Ken (Peter Wight), een oude vriend, heeft geen eigenwaarde en probeert zijn eenzaamheid en ongelukkigheid tevens te verzachten met alcohol.

De observatie van de verschillende personages, de kleine details en het acteren is uitzonderlijk. Mary probeert haar ongelukkigheid te verbergen door te doen alsof zij heel tevreden is met haar leven en ze vraagt anderen altijd of het ‘echt wel goed met hen gaat’. De dialogen in de film zijn genuanceerd, natuurlijk en nooit overdramatisch. Tom en Gerri zijn de stabiele persoanges in dit verhaal, hun liefde voor elkaar schemert door in elke scène zonder dat het er te dik wordt opgelegd. De scènes waarin Tom en Gerri samen tijd besteden in hun volkstuintje zijn hartverwarmend, hun gesprekken over ‘van alles en nog wat’ zijn geloofwaardig en authentiek. Hun volkstuintje is een plek waar zij zich terug kunnen trekken, verwijderd van de problemen van hun vrienden. Doordat hun relatie zo sterk en harmonieus is, worden de problemen waarmee hun vrienden en familie worstelen, des te meer gereflecteerd. Tom en Gerri vertellen hun vrienden niet wat zij moeten doen om hun leven te verbeteren en ze veroordelen de keuzes die zij in hun leven hebben gemaakt niet; nee, zij luisteren en bieden onvoorwaardelijke vriendschap. Gelukkig kiest Leigh er niet voor om drama toe te voegen aan de relatie tussen Tom en Gerri; er is genoeg tragedie in de levens van Mary, Ken en de broer van Tom, Ronnie.

Het acteren in de film is exceptioneel; de gesprekken tussen de personages voelen nooit geforceerd; zelfs als er niet gepraat wordt, zeggen de gezichtsuitdrukkingen meer dan genoeg. Alle acteurs zijn zeer getalenteerd en hebben het vermogen om te improviseren. Mike Leigh staat er om bekend vaak nog geen script te hebben geschreven wanneer hij met filmen begint. In een interview met de BBC vertelt Lesley Manville dat zij en Leigh samen het personage van Mary hebben gecreëerd, compleet met achtergrondverhaal, en dat er van te voren niets op papier stond. De regisseur geeft zijn acteurs de vrijheid om creatief te zijn en in het geval van Another Year leidt dit tot indrukwekkende scènes zonder dat het geforceerd voelt. Jim Broadbent weet op subtiele manier met humor de soms moeilijke gesprekken met Mary en Ken te verlichten, zonder dat dat betekent dat hij niet om hen geeft.

Elk seizoen geeft inzicht in het dagelijkse leven van Tom en Gerri en hun vrienden en familie, zonder dat de film een duidelijk begin, midden en een einde heeft. Maar dat is juist de kracht van de film; in werkelijkheid is ons dagelijks leven niet duidelijk uigestippeld. De film concentreert zich niet op een bepaalde gebeurtenis; elke scène is op zijn eigen wijze speciaal. De kleine details, die misschien op het eerste oog niet significant lijken, zijn juist de dingen die de film zo realistisch maken. Zoals de scène waarin Tom en Gerri op de bank zitten met een glas wijn, Tom is de krant aan het lezen en zij praten over Mary. In het winterseizoen kiest Leigh er niet voor om de vanzelfsprekende Kerst-festiviteiten met de familie erin te verwerken. In plaats daarvan vindt de begrafenis plaats van de vrouw van Ronnie (Tom zijn broer). Ook deze gebeurtenis is zo ongelooflijk goed geobserveerd; de bijna lege zaal in het crematorium, de opstandige zoon van Ronnie en de scène na de begrafenis met de familie in het huis van Ronnie.

Naast de problemen van Mary, Ken en Ronnie is er ook plaats voor wat geluk in het leven van de dertigjarige zoon van Tom en Gerri, Joe (Oliver Maltman), wanneer hij zijn ouders verrast en hen voorstelt aan zijn nieuwe vriendin Katie. De interactie tussen de personages is zo natuurlijk en herkenbaar; de eerste keer dat Tom en Gerri kennis maken met de nieuwe vriendin van hun zoon, nadat zij hem meerdere keren op subtiele wijze hebben gevraagd of hij iemand op het oog heeft.

De film is een accumulatie van de vele themas die in Mike Leigh-films aan bod komen: realiteit, familierelaties, somberheid, ingetogenheid en voldoening. Another Year is een uitzonderlijke film die het dagelijks leven op sublieme en realistische wijze weet weer te geven zonder dat hij gebruik maakt van overdramatische gebeurtenissen. De film is oprecht, gevoelig, hartverwarmend, bitterzoet en ontroerend. Mike Leigh heeft Hollywood zeker niet nodig.

Plaats uw reactie

Naam:

E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.