Autumn Gold

Hoogbejaard vijftal gaat voor goud

Ondanks hun hoge leeftijd willen de vijf atleten in deze documentaire nog een keer goud winnen tijdens een internationale atletiekwedstrijd in Finland. In de zeer fraai gemaakte docu en ultieme feelgoodfilm volgen wij hen op hun hobbelige weg naar het moment suprême. Autumn Gold is van het begin tot en met de aftiteling een uiterst vermakelijke film over levenslust, vastberadenheid en het bewijs dat leeftijd slechts een getal is.



Prijzenregen
Vorig jaar stond Autumn Gold op het IDFA dagenlang bovenaan de lijst van de publieksfavorieten, om op de valreep te worden ingehaald door Waste Land (Lucy Walker). Waarschijnlijk zou regisseur Jan Tenhaven geheel in de stijl van zijn film tegen zichzelf gezegd hebben dat meedoen belangrijker is dan winnen. Gelukkig sleepte de film wel onder andere de IDFA doc U-award, de juryprijs van het Ghuanzhou Festival en de publieksprijs tijdens het Berlin & Beyond Festival in de wacht. De film is technisch hoogstaand, maar het zijn vooral de vijf atleten die ervoor zorgen dat hij zo hoog scoort. De documentaire werkt behoorlijk op de lachspieren maar weet bij vlagen ook te ontroeren, doordat de atleten niet alleen een gevecht tegen de concurrentie leveren maar ook tegen de vergankelijkheid.

Opmerkelijk vijftal
Het succes van de film is voor het leeuwendeel te danken aan de wonderbaarlijke en excentrieke  personen in de film. De Oostenrijkse discuswerper en naaktschilder Alfred (100) heeft een half jaar geleden een kunstknie gekregen en het is nog maar de vraag of hij het evenement zal halen. Volgens hem is het zijn innerlijke drang om te overleven wat hem staande houdt.  “Ik voel mij helemaal geen honderd. Uiteraard wordt mijn lichaam wel ouder, maar zolang alles het nog doet is het voor mijn geen probleem”, aldus Alfred. Voor de andere atleten geldt hetzelfde. De 82-jarige Tsjechische hoogspringer Jiří wil op de spelen nog eenmaal hoger dan een meter springen. Van zijn vrouw hoeft hij niet zo nodig meer de held uit te hangen, maar wanneer hij zou stoppen zou hij maar verveeld en onuitstaanbaar op de bank hangen. Ook voor de Duitse kogelstoter Ilse (85), de Zweedse 100-metersprinter Herbert (93) en de Italiaanse Gabri (leeftijd zegt zij liever niet) vormt leeftijd geen enkel obstakel in hun wens om nog een keer op het erepodium te kunnen staan.

Sterk staaltje filmmaken
Naast deze vijf sterke persoonlijkheden die je constant een glimlach op je gezicht weten te toveren, zit de film qua opbouw en cinematografie zeer vakkundig in elkaar. Hoewel de levens van de atleten een aantal sombere momenten kennen van eenzaamheid en zij de ongemakken ondervinden van het onomkeerbare verval, is de lach nooit ver weg. Wanneer Alfred bijvoorbeeld in het ziekenhuis belandt voor een nieuwe knie en gecontroleerd wordt door een verpleegster, zien wij hem zichtbaar lijden. Even later wordt hij alweer in zijn bed weggereden, lachend naar de bijna tachtig jaar jongere zuster.

Het tempo in de film ligt hoog en door de vrolijke muziek van Andy Baum straalt de film evenveel energie uit als de oudjes. De cinematografie is in ieder opzicht een staaltje van puur vakmanschap te noemen. Tenhaven en zijn crew brengen alles haarscherp en compositorisch uitgekiend in beeld en ook de kleuren spatten van het scherm. Het moment suprême wordt op schitterende wijze in superslow-motion in beeld gebracht, waarbij de souplesse van het aftakelende lichaam doet denken aan een natuurfilm waarin een jonge jachtluipaard op volle snelheid een gazelle opjaagt. Alleen al hierdoor is de film wat mij betreft minimaal een tweede viewing waard.

Plaats uw reactie

Naam:

E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.