Capitalism: A Love Story

Dat Michael Moore het niet altijd even nauw neemt met de waarheid is kijkers van een anti-Moore documentaire als Manufacturing Dissent inmiddels welbekend. Dankzij gewiekst knip- en plakwerk weet Mr. Moore de waarheid handig naar zijn hand te zetten. De immer scherpslijpende documentairemaker roept met zijn karikteristieke werkwijze zowel intense bewondering als pure haat op, zeker in thuisland Amerika. Ook in Capitalism: A love Story weet Moore af en toe weer schromelijk te overdrijven. Desondanks blijkt het relaas overtuigend genoeg om de kijker wederom aan zijn zijde te krijgen bij het aan de kaak stellen van de excessen van het Amerikaanse kapitalisme.



Tijdens de eerste minuten van Capitalism lijkt Moore ditmaal voor een wat rustiger benadering te kiezen. We worden getrakteerd op filmpjes uit het privé-archief van de familie en vernemen dat het indertijd plezierig toeven was in de VS. Een tijd waarin moeder thuis kon blijven aangezien de inkomsten van vader voldoende waren om huis en de auto te betalen en waar kinderen studeerden zonder vast te zitten aan een zware schuld. De tranen springen je erbij in de ogen.

Maar na tien minuten schallen de trompetten van Moores orkest in volle glorie. Want langzamerhand valt het land ten prooi aan Wall Street en zakenwereld, met als absoluut keerpunt de verkiezing van b-acteur Ronald Reagan als president. Sindsdien wordt de democratie steeds meer opgeslokt door het wildgroeikapitalisme, met alle gevolgen van dien. Twee uur lang bestookt de regisseur ons met een stortvloed aan misstanden in het eens zo gelukkige land.

Dat Moore voldoende overtuigingskracht aan de dag kan leggen weten we als sinds The Awfull Truth en Bowling for Columbine. Ook nu sta (of liever: zit) je als kijker met open mond te kijken. Want wat te denken van gebeurtenissen in het lieflijke plaatsje Wilkes-Barre in Pensylvania. Hier zitten statistisch gezien meer jongeren in een tuchthuis dan in pakweg Detroit of New York. We krijgen te zien dat dit te maken heeft met het sluiten van een openbaar tuchthuis en het verschijnen van privebedrijf PA Childcare. Het omkopen van twee rechters leidt ertoe dat jongeren voor de meest lichte vergrijpen naar het tuchthuis worden verwezen. Beide rechters ontvingen bijna 3 miljoen dollar de man, PA Childcare tientallen miljoenen aan belastinggeld. Minstens even schokkend zijn de verhalen van piloten die verklaren slechts 20.000 dollar bruto per jaar te verdienen maar wel een studieschuld van enkele tonnen achter hun naam te hebben staan. De enige manier om het hoofd boven water te houden is het leven op voedselbonnen en nemen van een bijbaantje als hondenuitlater of het afgeven van plasma.

De hoofdmoot wordt vanzelfsprekend ingenomen door de wereldwijde bankencrisis. De frauderende heren wisten 7 biljoen dollar aan belastinggeld los te peuteren om vervolgens vrolijk verder te gaan met het uitkeren van bonussen en gouden handdrukken.

Als kijker word je er niet al te vrolijk van. Gelukkig biedt Moore ons ditmaal ook een oplossing aan: sla als werknemers de handen ineen en kom op voor je rechten. Er volgen enkele voorbeelden waarin arbeiders in staking gaan om een fatsoenlijke ontslagregeling te krijgen of om te voorkomen uit huis te worden gezet. Het kost allemaal wat moeite maar uiteindelijk worden zij allen in het gelijk gesteld en geeft zelfs president Obama publiekelijk zijn steun.

Al met al is Capitalism een rake aanklacht tegen de misstanden van de kapitalistische staat. Als minpunt kan genoemd worden dat de film wel erg op de Amerikaanse situatie is geënt en niet elke Europese kijker precies op de hoogte is van de Goldman Sachs Groep en de bail-out regeling. Met een tijdsduur van twee uur is de documentaire ook ietwat aan de lange kant en haal je als kijker met de tong op de schoenen de eindstreep.

De dvd
De schijf zelf biedt de film in prima 16:9 formaat en 5.1 Dolby Digital geluidskwaliteit. Helaas heeft Paradiso er niet voor gekozen de vele extra's van de Amerikaanse DVD uitgave over te nemen. Met alleen de trailer biedt de schijf dus een teleurstellende hoeveelheid aan extra's. Onverbiddelijk als we zijn kost dit de europese uitgave een O. De documentaire zelf stelt geenszins teleur. Hoewel Moore af en toe als een Willibrord Frequin-on-speed te keer gaat, moeten we mensen die onverbeten de strijd aangaan met onrecht van harte koesteren.

Plaats uw reactie

Naam:

E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.