Conan the Barbarian

1982 was het jaar van de grote doorbraak voor Arnold Schwarzenegger. De man had al in wat films gespeeld, maar met Conan the Barbarian wist de bodybuilder het grote publiek voor zich te winnen. Een vervolg was het logische gevolg en al is Conan the Destroyer lang niet zo goed, hij is toch wel degelijk te pruimen. De originele film wordt nog altijd gezien als een van de betere Arnie-films en dus keken we er in een tijd van remakes en reboots niet van op dat de iconische barbaar een nieuwe kans kreeg met de simpele titel Conan the Barbarian.

Erg veel heeft deze remake inhoudelijk niet met het origineel te maken, buiten het feit dat Conan ziet hoe zijn ouders voor zijn ogen vermoord worden door een respectloze bruut. En nee, dat is niet Thulsa Doom maar ene Khalar Zym. De jonge Conan duikt jaren onder en als volwassen man heeft hij het ambt van piraat tot zich genomen. Nog altijd zinnend op wraak ontmoet hij Tamara en bevrijdt hij haar uit de klauwen van enkele Zym-handlangers. Een strijd tussen Conan en Zym en zijn heksendochter Marique volgt waarbij Tamara’s rol langzaamaan duidelijk wordt en veel bovennatuurlijke zaken zich voordoen.

Conan the Barbarian weet geen moment ook maar enigszins te tippen aan het origineel. Weg is de fantastische kneuterigheid, de interessante slechterik, het tamelijk sadistische geweld en de weinig subtiele momenten als wanneer Conan een kameel knock-out slaat. Deze nieuwe film kent een rammelend script en weinig tot geen scènes die tot de verbeelding spreken. Daarbij werd hij in de bioscoop in 3D uitgebracht en deze blu-ray uitgave kent naast die versie ook een 2D-versie. En nu ik beide versies heb gezien, kom ik wederom tot de conclusie dat het 3D-effect weinig toevoegt.

En dan Conan. Hij wordt gespeeld door de Hawaiiaanse krachtpatser Jason Momoa die de meesten zullen kennen uit de TV-serie Game of Thrones. Je hoeft in een dergelijke film geen groots acteerwerk te verwachten en Momoa voldoet in fysiek opzicht zeker aan de rol, helaas is de komische noot volledig verdwenen. De regisseur maakt het echter helemaal bont want nadat hij zich al vergreep aan horrorklassiekers als The Texas Chainsaw Massacre en Friday the 13th is dit nu al de derde maal dat Marcus Nispel een legendarische genrefilm herbewerkt en wederom met weinig resultaat. Een ezel stoot zich niet twee keer aan dezelfde steen, maar driemaal gaat wel heel ver.

Conan the Barbarian is een erg matige film die weinig verrassend naar de climax kabbelt. Hervertellingen van Arnold Schwarzenegger zijn klaarblijkelijk erg populair, maar geen enkele keer bereikt het ook maar het niveau van die originele titels. Het is eigenlijk onbegrijpelijk dat ook nu nog pogingen worden ondernomen om die tijdloze films aan te pakken; meer dan goedkoop scoren is het niet. Ik zou zeggen: koop liever het origineel!

De schijf
Zoals gezegd bestaat deze uitgave uit zowel de 2D-versie als de 3D op blu-raykwaliteit en aangezien ik geen 3D-tv bezit zag ik de 2D-versie die een prima beeldkwaliteit heeft. Zelfs de normale dvd is curieus genoeg toegevoegd, wat daarvan de extra waarde is ontgaat me een beetje; bijna geldend als een uitleenexemplaar voor mensen die niet beschikken over een blu-rayspeler. Er is een audiocommentaar van hoofdrolspelers Jason Momoa en Rose McGowan, vreemd genoeg niet van de regisseur.

Verder kent de schijf verschillende featurettes variërend van vijf tot twintig minuten. De meest interessante extra’s gaan over de achtergrond van Conan the Barbarian, in het bijzonder de comics waarop de film gebaseerd is. Het is boeiend om te zien hoe het personage zichzelf heeft ontwikkeld sinds de jaren ’30 toen de comic voor het eerst verscheen. Er wordt ook genoeg aandacht geschonken aan de schrijver van die comics, Robert E. Howard. De overige extra’s zijn de gebruikelijke slijmerige interviews en het immer overbodige behind the scenes-segment.