Fireworks Wednesday

Filmisch vuurwerk

Fireworks Wednesday is net als de latere films van Asghar Farhadi een film waarin relatie en familie-problemen centraal staan, en verschillende huishoudens tegen elkaar worden afgezet. De film kent zoveel gelijkenissen met A Seperation en Le Passé, dat je bijna van een trukje zou spreken, maar Asghar Farhadi maakt zulke fijne versies van dit verhaal, dat de onoriginaliteit geen enkel probleem oplevert.



In Fireworks Wednesday spelen verschillende relatieproblemen een rol. Verschillende vormen van relaties spelen een rol, van prille tot gedoofde liefde. Aanstichter van de plot is bruid in spé in Rouhi, die als schoonmaakster haar geld voor de bruiloft bij elkaar sprokkelt.

Het probleem in haar relatie is vooral financiëel van aard, wat veranderd als ze het huishouden van Mozhdeh en Morteza beland. Die staan net op het punt om al ruziënd hun relatie tot gort te torpederen, waarna al snel familieleden van Mozhdeh en de vermeende maitresse van Morteza bij het conflict betrokken worden.

Dit alles speelt zich af in één appartement in een grijzen betonnen complex, waar Teheran vol mee gebouwd staat, en waar de gemoederen hoog oplopen. De troosteloze omgeving waar de grenzen tussen de huizen slechts virtueel blijkt te zijn, en iedereen zich met elkaar bemoeit, word een samenleving op zich. De relatieproblemen worden dus metaforisch op breder vlak getrokken, naar de Iraanse (en universele) verhoudingen tussen vrouwen en mannen, en de financiële en sociale situatie van Farhadi's thuisland.

Sterke vondst is dat de film zich ook afspeelt rondom het Iraanse nieuwjaar. Overal in de straten word vuurwerk ontstoken, en de rookgordijnen en knalgeluiden doen uiteindelijk meer denken aan exploderende mortieren en fluitende kogels. Het betonnen complex verandert in een bunker, en de strijd der seksen word geillustreerd door oorlogsgeluiden.

De kleine auditieve vondst onderscheidt Fireworks Wednesday van A Seperation en La Passé, die beiden ook een eigen invulling van het thema wisten te vinden. Met de kleine variaties op dezelfde thema's, en een uniforme morele houding bewijst Farhadi zich een interessant auteur, waar we nog veel meer moois van mogen horen.