Het leven volgens Nino

… is best oké, gezien de omstandigheden. Klopt, zijn moeder (Rifka Lodeizen ) is op zijn 8ste verjaardag overleden terwijl zij friet met mayonaise voor het hele gezien ging halen, zijn vader (Koen De Graeve ) is daar nooit overheen gekomen en komt zijn bed alleen uit om pillen te slikken en zijn oudere broer Lucas (Arend Bouwmeester) slijt zijn dagen rebellerend op de straten van Luik (waar ze wonen). Maar daar staat tegenover dat hij zoveel troep mag maken als hij wil, hij standaard kampeert in de achtertuin en, ook niet onbelangrijk, kan praten met de dieren om hem heen. 



Een politiepaard (Brigitte Kaandorp), de hond van de buren (Martin van Waardenberg), de mot in zijn tent (Marc-Marie Huijbregts) en het allerbelangrijkste: zijn trouwe vriend Bobby (Ronald Goedemondt), een konijn dat eigenlijk een hond had moeten zijn. Bobby adviseert hem in dagelijkse zaken en probeert af en toe de lucht te klaren door een gevatte grap. Een jaar na de dramatische gebeurtenis, wanneer Nino negen jaar wordt, gaan de overburen en de Jeugdzorg zich met het gezin bemoeien. Is het wel gezond dat Nino met dieren praat en verwaarloost de vader zijn kinderen niet?

Zoals vrij recent aangehaald in de recensie van Finn, de dood van één of meerdere ouders is hip in Nederlandse familie- of jeugdfilms. Nogmaals de greep uit de laatste paar jaar: Kauwboy, Mijn opa de bankrover, Penny's Shadow, Patatje oorlog, Nono het zigzag kind, Finn. Het is zoals Rifka Lodeizen zegt in de making off op deze DVD: “het is interessant om te zien hoe een kind om gaat met verlies, en de keuzes die hij of zij daarin maakt”, parafraserend. En dat klopt ook. Nino begint bijvoorbeeld zijn eenzaamheid te verdringen door te praten met de dieren om hem heen. Misschien is het niet heel geloofwaardig dat een kind converseert met dieren, maar de titel van film geeft al aan dat we de wereld te zien krijgen zoals Nino die ervaart. Hij praat met dieren en voor hem is dat heel normaal.

Naast dat het normaal is voor Nino, is het ook nog bijzonder grappig. Marc-Marie Huijbregts is leuk als mot (“Hee, een tent! Altijd interessant”), maar zijn bijdrage is beperkt. Zijn collega brabantse cabaretier Ronald Goedemondt mag lekker los als stem van het konijn. Met een paar hilarische gesprekken tot gevolg. Maar niet alleen de dieren acteren goed, ook de jonge hoofdrolspeler Rohan Timmermans is erg geloofwaardig. Hij dreunt niet alleen de uit zijn hoofdgeleerde zinnen op, maar acteert zichtbaar met gevoel voor de scenes.

Het leven volgens Nino is niet altijd even aangrijpend en soms misschien zelfs te luchtig voor het zware thema. Ook springt regisseuse Simone van Dusseldorp (Diep, Briefgeheim) wel erg makkelijk om met het genezen van depressiviteit. Met de doelgroep in het oog, mogen deze minpuntjes niet te zwaar wegen. Het leven volgens Nino is namelijk een geslaagde familiefilm.

De DVD van A-film bevat naast enkele trailers een korte making off van een kwartier. Deze is behoorlijk hak op de tak, maar daardoor ook wel weer anders dan de gemiddelde making off.

Plaats uw reactie

Naam:

E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.