J. Edgar

Bijna vijftig jaar lang stond J. Edgar Hoover (Leonardo DiCaprio) aan het hoofd van de FBI. Op 22-jarige leeftijd kreeg hij de opdracht het bureau op te zetten en sindsdien regeert hij er met ijzeren hand. Zijn harde, manipulatieve en heldhaftige methodes dienen twee doelen. Naast het vechten voor het voortbestaan van de FBI (en uitbreiding van diens taken) is het voor Edgar zeker even belangrijk dat zijn nalatenschap er een van waardering en ontzag zal zijn. Zal het hem lukken deze beide doelen te bereiken?



Tijden van economische crisis en wankele leiders blijkt vruchtbare grond om invloedrijke personen uit het verleden op het grote doek te brengen. Naast het succes van The Iron Lady valt natuurlijk ook J. Edgar in deze categorie. Toch zijn er meer gelijkenissen tussen beide films. De makers hebben er voor gekozen om de persoon in kwestie vooral ook als mens neer te willen zetten. Ondanks dat ze vanuit hun professionele hoedanigheid naam hebben gemaakt hechten beide films een duidelijke belang aan het privéleven van de hoofdpersoon. Een andere grappige vergelijking is dat het lijkt alsof dezelfde make-uptechniek is gebruikt voor de veroudering van de verschillende acteurs. Terwijl bij andere recente films, zoals Snow White, juist voor een hele andere benadering is gekozen.

Edgar is een gecompliceerd man. Gedreven door ambitie en de verwachtingen van zijn moeder (Judi Dench) is hij vastberaden te strijden voor zijn idealen en het voortbestaan van de FBI. Hij heeft er alles voor over dit te bereiken en heeft er dan ook totaal geen problemen mee mensen (inclusief de verschillende presidenten waaronder hij heeft gewerkt) af te persen. De kracht van deze afpersingen ligt wellicht nog wel het meest in het feit dat Edgar als geen ander weet hoe belangrijk het is om de geheimen die hij met zich mee draagt niet naar buiten te laten komen. Het knappe aan de film is dat de kijker Edgar het ene moment verafschuwt door zijn acties maar het volgende moment toch weer sympathie voor hem gaat voelen. Dit in combinatie met een spel tussen fictie en werkelijkheid (binnen het fictieve verhaal van de film, wat overigens wel op de waarheid gebaseerd is)  - waarvan de kijker ook niet altijd even goed weet wat er nou wel gebeurd is en waar Edgar de feiten iets mooier oppoetst - maakt J. Edgar een interessante film over een intrigerende man. 

Clint Eastwood, de regisseur, staat erom bekend dat hij zijn acteurs enige vrijheid geeft in hun spel en het is dan ook niet opmerkelijk dat de acteerprestaties in de film uitblinken. Daarnaast valt de donkere toonzetting van de film op die voor het onderwerp niet beter had kunnen zijn!

J. Edgar is een interessante film geworden over een intrigerende man waarbij Leonardo DiCaprio, Judi Dench en Armie Hammer uitblinken. Ook zonder een specifieke interesse in de FBI of de Amerikaanse politiek is de film zeker de moeite waard.

De schrijf
Naast de film bevat de schijf een korte making of met interviews met de verschillende betrokkenen van de film. Leuk en informatief!