Door E. Frog
08/02/2012
Janet Leigh
Welkom bij de eerste editie van Scream Queens, het maandelijks eerbetoon aan de dames uit het thriller- en horrorgenre die door de jaren heen zo vriendelijk waren om voor ons de longen uit het lijf te schreeuwen(en ook dikwijls zo sympathiek waren om zich op geheel originele en sappige wijze in mootjes te laten hakken) En hoe kunnen we anders van start gaan dan met het boegbeeld der Queens, Janet Leigh.
Hoewel Leigh in de jaren ‘40 al verscheidene films had gemaakt voor MGM werd ze pas echt hot Hollywood property toen ze in 1951 trouwde met een andere beloftevolle acteur, Tony Curtis. Ze werden een van de bekendste koppels in Tinseltown en er brak voor beiden een gouden tijd aan. Zo speelde ze oa in Orson Welles noirclassic Touch of Evil, de populaire komedie Living it Up en de originele The Manchurian Candidate. Maar het was haar rol in Hitchcock’s tijdloze chiller die er voor zou zorgen dat ze onsterfelijk werd. Het zou unfair zijn om te beweren dat ze deel uitmaakt van de filmgeschiedenis enkel en alleen door de befaamde douchescène, toch is het net dat moment dat voor altijd in het collectief geheugen is gebrand. Zelfs de “serieuze” critici waren onder de indruk, want voor haar rol als de onfortuinlijke Marion Crane kreeg ze zelfs een Golden Globe en een nominatie voor de Academy Awards. 
Zonder echt veel vlees te laten zien in Psycho, voor de “gewaagdere” shots werd zelfs een body double gebruikt, werd de brave Leigh plots een sekssymbool, iets waar ze blijkbaar niet zo‘n weg mee wist. In tegenstelling tot vele latere Queens speelde ze haar nieuwe imago niet uit en weigerde ook pertinent elke invitatie om te poseren in een blootblad, dit in tegenstelling tot dochter Jamie Lee wiens lovepuddings wijd en zijd bekend zijn. Hoewel het pas later in Jamie’s carrière was(Trading Places) dat ze kwamen piepen. Zoals Stu in Scream zei: “She didn't show her tits 'til she went legits”
Leigh wou naar eigen zeggen van nu af aan ook niet getypcast worden en beperkte haar rollen in genrefilms tot een minimum. Een daarvan was beslist de vreemdste film uit haar carrière: het bizarre Night of the Lepus, waarin reusachtige killerkonijnen plots eens wat anders willen dan gans de dag de herbivoor uit te hangen en beginnen te hunkeren naar mensenvlees (geen grap) Bovendien speelde ze ook nog samen met dochterlief Jamie in Carpenter’s The Fog, u allen welbekend(anders shame on you!) en Halloween H2O van Steve “Warlock” Miner. Leuk weetje is dat veel kijkers die niet bekend waren met hoofdactrice Adrienne Barbeau, 
bij het bekijken van The Fog eerst dachten dat ze naar een jonge Janet Leigh aan het kijken waren vanwege de gelijkenis. Tot dan plots de echte en veel oudere Leigh opduikte uiteraard.
Ondanks dat ze slechts een klein rolletje had in H2O, bijna een cameo, zou dit een afscheid zijn geweest een filmlegende waardig. Na een kleine raadgeving, die op zoveel manieren kon worden geïnterpretteerd, aan Jamie Lee, wandelde ze onder begeleiding van de bekende Bernard Herrmann tune naar exact dezelfde Ford Sedan die ze had in Psycho, en reed het onbekende tegemoet. Jammer genoeg kwam er nog een flauwe coda door op te duiken in Bad Girls from Valley High, werkelijk een stinker van een film. In het jaar dat deze film werd uitgebracht viel voor Janet Leigh voorgoed het douchegordijn.
Genrefilms:
Psycho 1960
Night of the Lepus 1972
The Fog 1980
Halloween H2O 1998
Bad Girls from Valley High 2004
