Door Veronique Kootstra
24/02/2013
John Dies at the End
Soms zie je een film waarna je tijdens de aftiteling even je hoofd krabt en je afvraagt waar het nu eigenlijk over ging. Als je het aan iemand zou moeten uitleggen haal je je schouders op. John Dies at the End is zo’n film, maar dit is niet persé een negatief struikelblok. Het is een ambiteuze film die met een relatief laag budget de creativiteit niet laat bedrukken.
Ik zal de uitdaging om deze surrealistische horror-komedie met een flinke dosis fantasie zo goed mogelijk samen te vatten toch maar aangaan. Schoolverlaters John (Rob Mayes) en Dave (Chase Williamson) zijn de onwaarschijnlijke helden in het verhaal. De hallucineerde drugs genaamd ‘Soy Sauce’ belooft een buitenaardse ervaring die de gebruikers in een andere tijd en dimensie verplaatst, maar diegenen die terugkeren op aarde zijn niet langer menselijk.
De film opent met een scene in een restaurant waar John zijn ongelooflijke verhaal vertelt aan verslaggever Arnie Blondestone (Paul Giamatti). Wat echt is en wat hallucinaties zijn is soms moeilijk te onderscheiden, visies van John worden de visies van de kijker. De korte momenten tussen John en Arnie gedurende film werken uitstekend om te proberen je gedachten even op een rijtje te zetten.
John Dies at the End probeert iets ongewoons te doen met het horror genre door het met sci-fi elementen te verwikkelen. Helaas werkt deze formule alleen op bepaalde momenten en niet gedurende de gehele film, maar het is zeker de moeite waard om deze hallucinerende roller coaster film te bekijken.
