Door Lisa Kuijvenhoven
27/04/2012
LAFF: De afhaal Chinees
Het is op het moment van schrijven al weer woensdag en dat betekent dat het festival bijna zijn einde nadert. Dit zijn de laatste kansen om nog een kijkje te nemen in de wereld van de Latijns-Amerikaanse cinema en dat beseft het publiek ook. Het lijkt drukker dan de voorgaande dagen en de zalen zijn goed gevuld. De film die ik deze avond bijwoonde was zelfs uitverkocht. Mensen die op tijd waren konden niet alleen genieten van de Argentijnse wijn die werd geschonken, maar hadden ook de beste plekken voor het kiezen. Voor de mensen die wat later waren was het soms passen en meten, maar ook zij belandden uiteindelijk tussen de bruisende gezelligheid van het festival.
Un Cuento Chino
Un Cuento Chino ("een afhaalchinees") is een Argentijnse film van Sebastián Borensztein. In de hoofdrol staat Roberto, een man die zijn leven prima op orde heeft en eigenlijk het liefst met rust gelaten wil worden. Laat hij nou net de pech hebben om een hulpeloze Chinees tegen het lijf te lopen. De Chinees in kwestie, Jun, is op zoek naar zijn oom, maar deze lijkt onvindbaar. Er zit voor Roberto niets anders op dan Jun zo lang onder zijn hoede te nemen en te accepteren dat zijn normaal zo rustige leventje flink verstoord wordt.
Jun zorgt voor onrust in Robertos leven. Hij heeft andere gewoonten en snapt de Spaanse manier van leven niet. Dit zorgt voor zeer grappige taferelen en in de zaal wordt dan ook veel gelachen. Ook Roberto's geërgerde gezicht is goud waard, waardoor we zijn ietwat autistische trekjes graag voor lief nemen. Het mooie van deze film is ook dat er een spiegel voor de Argentijnse cultuur wordt gehouden. Juns afwijkende gedrag zorgt bij de Argentijnse personages voor enige mate van bewustwording en zelfreflectie en doet ons daarmee zelf ook denken aan de gelijkenissen en verschillen die wij met de Argentijnse (en Chinese) cultuur hebben. Verder is het echt een familiefilm. De absurdistische gebeurtenissen, de humor en zeker de muziek zorgen voor een gemoedelijke sfeer. Het deed me vaak ook denken aan een kerstfilm. Niet dat er enige aanwijzingen worden gegeven voor kerstachtige taferelen, maar de vermakelijkheid en het goede einde zorgden ervoor dat ik mijn eerstvolgende kerstmis graag wil vieren met het weerzien van Un Cuento Chino.