Married Life

Je zal er maar mee getrouwd zijn

Kun je je geluk baseren op het ongeluk van anderen? Dat is de vraag die meerdere malen gesteld wordt in de dramafilm Married Life. En waarom wordt die vraag gesteld? Omdat ongeveer iedereen in de film vreemd gaat met elkaar. En ja, is een nieuwe flirt het waard om een huwelijk te beëindigen?



Centraal persoon in dit alles is Harry. Harry is al jaren getrouwd met Pat. Echt gelukkig is hun huwelijk niet, maar er is genoeg om bij elkaar te blijven. Althans, dat denkt Pat die het langs de zijlijn nog met Tom doet. Harry is er sinds een intense affaire met de jongere Kay achter gekomen dat hij van Pat weg wil, maar hij weet niet hoe. “Stuur een sms” zou je misschien zeggen, maar een belangrijke factor van Married Life is dat de film gesitueerd is eind jaren ’40. Juist, de tijd waarin een vrouw zonder make up, plooienrok en burgerlijke glimlach aanstootgevend was en mannen altijd in pak liepen. In die tijd kwam je niet uit voor je buitenechtelijke relaties en waren scheidingen niet erg alledaags. Nee, dan is het makkelijker om je vrouw te vermoorden. Zo lost het probleem zich vanzelf op en hoeft zij zich niet ongelukkig of schaamtevol te voelen. Aldus een zenuwachtige Harry.

Het is de basis voor een merkwaardig plot dat op sommige momenten erg Hitchcockiaans aandoet. Zo is er een scène waarin Harry in een race tegen de klok naar huis spoed. Het is donker opstraat, we zien hem zitten in zijn auto terwijl de spaarzame lampjes voorbijschieten en we worden deelgenoot van zijn gedachten. Flashbacks schieten door zijn hoofd die zijn nood alleen maar vergroten.

Toch is Married Life niet echt een thriller, hoewel de ingrediënten aanwezig zijn. De openingcredits geven al een opvallende vrolijkheid aan het geheel mee en er zijn genoeg situaties die de toeschouwer even doen gniffelen. Daarnaast wordt het hele verhaal verteld door Richard, de beste vriend van Harry en voorstander van korte relaties. Hij doet zijn duit in het affairezakje, maar zijn nonchalante houding (we hebben het hier over Pierce Brosnan) geeft de hele film een flinke dosis luchtigheid mee. Married Life heeft hierdoor geen eenduidige uitstraling, maar het is ook weer geen vage film die je niet wil uitzitten.

Nee, net als zijn plot is Married Life een opmerkelijk gevalletje. De film doet vaak erg veel denken aan traditioneel toneel – een kleine cast, geen opvallende camerabewegingen en een tragikomische plot. Mede hierdoor, maar uiteraard door de hele setting, straalt de film een beetje de stijfheid van de jaren ’40 uit. Niet echt aantrekkelijk voor de bios als je er bij stilstaat, maar op het moment van kijken zelf, valt alles lekker op zijn plek.