Meat Grinder

Gerecht van trauma's en ledematen

De dvd-hoes van Meat Grinder is allesbehalve subtiel. Een dame voert met eetstokjes een oogbal aan een met bloed besmeurde vastgebonden man. Hier is geen sprake van valse marketing, de hoes maakt volledig waar wat het beloofd. De film is namelijk geen lichte kost, om in de terminologie van voedsel te blijven. Ik zal het maar meteen opbiechten; ik heb lopen gillen als een klein meisje. Nagels en spijker, bij de gedachte alleen al loopt het zweet langs mijn rug naar beneden en voel ik de fantoompijn via mijn eigen vingers naar binnen dringen.




Het is voornamelijk kommer en kwel voor de Thaise Buss. Via flashbacks komen we te weten dat haar jeugd bestond uit mishandeling en ellende. Tegenwoordig runt ze een voedselkraampje en probeert ze de eindjes aan elkaar te knopen om voor haarzelf en dochtertje te zorgen. Huurschuld gooit roet in het eten en haar huisbaas, een vieze gladjakker, zou zich best in nature willen laten betalen. Als Buss in een demonstratie terechtkomt en bij thuiskomst blijkt dat er een dode demonstrant in haar karretje is blijven hangen, komt ze tot het lumineuze plan om de menselijke overblijfselen als ingrediënten te gebruiken voor haar zelfgemaakte lekkernijen. Verandering van spijs doet immers eten. 

Buss krijgt genoeg klanten die haar speciale gerechten wel kunnen waarderen en er is zelfs een jongen die interesse in haar toont. Goede tijden lijken zich aan te dienen maar de stemmen in het hoofd van Buss dwingen haar te blijven moorden wat er niet zachtzinnig aan toe gaat. Er zijn aardig wat appeltjes te schillen met personen die Buss het leven zuur maken en die komen dan ook, na de nodige martelingen, noodlottig aan hun einde.

Meat Grinder heeft bij vlagen de look van een Wong Kar-Wai film met slow motion, vervaagde neonkleuren en kunstzinnige camerastandpunten. Ook de romantische ondertoon tussen Buss en de goedzak die in haar restaurantje komt werken, heeft wat weg van de cinema van Wong Kar-Wai. Maar de gore is te expliciet om deze film in een arthouse hoekje te plaatsen. Mensen die gevoelig zijn voor open wonden en het nodige hak- en snijwerk, zullen geregeld even een andere kant op moeten kijken. Of gillen als een mishandelde chimpansee zodra er weer eens nagels worden doorkliefd met roestige spijkers.

De film heeft een verwarrende vertelstructuur vol flashbacks en sprongen in de tijd. Juist door deze aanpak blijft het geheel boeiend en interessant en onderscheidt het zich van meer rechtlijnige martelhorror. De kunstzinnige beeldtaal in combinatie met gruwelijkheden is wat Meat Grinder een schizofrene kijkervaring maakt; geheel in lijn met de verwarde gemoedstoestand van Buss die overtuigend wordt neergezet door de Thaise actrice Mai Charoenpura. Wellicht overbodig om te vermelden dat dit niet de juiste film is voor een eerste afspraakje maar de horrorfan die toe is aan een smakelijk nieuw gerecht, zal genoeg ingrediënten vinden om de honger naar gruwelijkheden te stillen.

De dvd
De dvd bevat enkele extra’s die eigenlijk het noemen niet waard zijn. De behind the scenes-featurette duurt amper een paar minuten en is voorbij als je heen en weer naar de koelkast loopt. Verder is er een muziekvideo, een trailer en een slideshow te vinden op de schijf. De hoofdmaaltijd is de film zelf. Eet smakelijk.

Plaats uw reactie

Naam:

E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.