05/07/2015
Michiel de Ruyter
Nederlandse actiespektakel zijn schaars. Aan de ene kant kun je denken, waarom zouden wij als Nederlanders die überhaupt willen maken als Hollywood toch meer geld heeft. Het schoenmaker-blijf-bij-je-leest principe. Of je kan denken dat juist door ze te maken, we er allemaal beter in gaan worden. Daarbij komt ook nog dat Hollywood niet snel een film zal maken over iemand als Michiel de Ruyter. Vandaar dat het enkel toe te juichen valt dat Hollywood naar Nederland is gekomen. En wel in de vorm van Roel Reiné.
Michiel de Ruyter (Frank Lammers) draait al aardig wat jaartjes mee op de Nederlands mee in de Nederlandse vloot. Wanneer de legendarische admiraal Maarten Tromp (Rutger Hauer) omkomt bij een zeeslag, zou raadspensionaris Johan de Witt (Barry Atsma) graag De Ruyter als opvolger hebben de Nederlandse vloot in deze roerige tijden te leiden. Er zijn heel wat oorlogen te voeren, zowel buiten de grenzen op zee, als in het land zelf. Daar strijden de republikeinen van De Witt tegen zij die het liefde Willem III als leider willen zien.
Er is heel wat mis met Michiel de Ruyter. En dan heb ik het nu alleen over de film en niet zo zeer om de persoon. Want ook daarom wat de nodige controverse toen de film bij het Scheepvaart Museum in Amsterdam in première ging. Het zou een verheerlijking zijn van een slaven handelde zeebandiet. Nu heb ik die periode niet bewust meegemaakt, dus is het lastig oordelen. Over de persoon, niet de film. Want daarover is het wel makkelijk oordelen.
Eén ding is zeker. De editor weet waar de slow motion functie zit in zijn montageset. Als ze de hele film op normale snelheid zouden afspelen, zou hij waarschijnlijk de helft zo lang zijn. Om de paar minuten zien we weer een stuntman in slow motion door een regen aan houtsnippers door de lucht zweven of kijkt Frank Lammers schijnbaar onverschrokken terwijl achter, in slow motion, de helft van zijn schip door een kanon wordt weggeblazen. Allemaal heel erg John Woo.
Trucjes die Roel Reiné, al bijna vijftien werkzaam in Hollywood, aan de andere kant van de oceaan heeft opgepikt. Zo ook de Wilhelm Scream (ooit een leuk insidersgrapje, maar deze heeft zijn houdbaarheidsdatum ruimschoots gepasseerd), de Hans Zimmer-achtige soundtrack of het gebruik van camera pans die beginnen op de achtergrond en met een prachtige zwaai ineens op het gezicht van Lammers blijft hangen. Prachtig, wanneer gebruikt met mate. Maar daar is Reiné geen ster in. Nu heeft hij in Hollywood ook niet mogen oefenen met het meest subtiele materiaal. Op zijn palmares prijken titels als 12 Rounds 2: Reloaded, The Scorpion King 3: Battle for Redemption, The Marine 2 en Death Race 2.
Wat redt de film dan? Aangezien u vast al naar beneden hebt gescrold en drie sterren ziet staan. Vooral de acteurs. Hoe leuk is het om in één kamer Gene Bervoets, Victor Löw, Roeland Fernhout, Derek de Lint en Barry Atsma politiek te zien bedrijven? Behoorlijk leuk. Stuk voor stuk topacteurs. En natuurlijk is Frank Lammers als hoofdrolspeler Michiel is een schot in de roos. Hij overtuigd als stoere vent, evenals gevoelige en amicale familieman. En was dat nou Rutger Hauer? Niet knipperen!
Michiel de Ruyter is in alles een ambitieus project. Soms wordt de plak misgeslagen, maar de knipogen naar Neerlands kunsthistorie pakken wonderwel leuk uit. Zo zien we Asselijns Bedreigde Zwaan en Vermeers melkmeisje door het beeld komen. Toch zou je willen dat Reiné een net iets subtielere aanpak had gekozen. Minder slowmotion, minder epische cameravoering en net één opzwepend koor minder. Geen slechte film, maar of we het er over twintig jaar nog over hebben: ik betwijfel het.
De bluray van A-Film staat boordevol extra’s. Zo staan er twee commentaartracks op de schijf. Eén van de regisseur alleen en één met de regisseur, de editor en de soundmixer. Een featurette over de special effects, Roel Reiné op de filmset en verscheidene trailers en deleted scenes. Tevens zit er op CD de volledige soundtrack bij én staat de film er zowel in de 12 jaar en ouder versie op als de 16 jaar en ouder.
