28/09/2010
NFF dag 2
Scooters en gamers
Mijn NFF, dag twee, na een kort weekend heb ik zondagmiddag het Brabantse land weer verlaten om terug te keren naar Utrecht, natuurlijk om wederom enkele films te consumeren tijdens het Nederlands Film Festival. Ik wilde eigenlijk gelijk aanvangen met de bespreking van de films die ik op zondag zag maar op het moment van schrijven zijn de nominaties bekendgemaakt voor de Gouden Kalveren 2010 in de categorieën beste korte en lange documentaire, beste korte film en beste televisiefilm. Deze kan ik u natuurlijk niet onthouden, daarom bij deze de nominaties die gisteravond bekend zijn gemaakt.
Beste Korte Documentaire
Drona & Ik van Catherine van Campen
Shades of Grey van Saskia van den Heuvel
Weapon of War van Femke van Velzen en Ilse van Velzen
Beste Lange Documentaire
Farewell van Ditteke Mensink
The Player van John Appel
The Rainbow Warriors of Waiheke Island van Suzanne Raes
Beste Korte Film
Bukowski van Daan Bakker
De Maan is Kapot van Arno Dierickx
Red-end And The Seemingly Symbiotic Society van Robin Noorda en Bethany de Forest
Beste Televisiefilm
Finnemans van Thomas Korthals Altes
Mama van Sanne Vogel en Beri Shalmashi
Proces van Jenneke Boeijink
Zoals u ziet heb ik alleen The Player gezien en helaas ga ik verder weinig van de andere nominaties bekijken, hopelijk is dit niet het geval bij de nominaties voor de overige categorieën die overigens vandaag tussen 22:30 en 23:30 worden bekendgemaakt tijdens de talkshow op het festivalpaviljoen in het hart van het NFF.
Shocking Blue
Vooraf werd de korte film Brug vertoond. In deze stop-motionanimatie met poppen volgen we een fabriekswerker die een eentonig bestaan leidt. Wanneer zijn enige lichtpuntje in zijn leven verdwijnt, is hij de wanhoop nabij. De deprimerende sfeer wordt goed overgebracht ook al is de animatie weinig bijzonder. Een aardige short met een fantasievolle ontknoping.
In de Noord-Hollandse bollenstreek wonen drie vrienden voor het leven, Jacques, Chris en Thomas. Fervente AZ-fans, verzot op hun brommers en creatief met het maken van bizarre filmpjes met hun mobiele telefoon; zo brengen de drie vrienden ze hun jeugd door. Als Jacques het meisje Manou versiert - waar Chris een oogje op had - ontstaan er wat spanningen. Als ze later op de trekker door het tulpenveld rijden, komt Jacques om bij een vreselijk ongeluk. Maar was het wel een ongeluk? Het blijft maar door Chris’ hoofd spoken en hij komt niet meer lekker in zijn vel, tot Manou weer in zijn leven verschijnt. Ze blijkt zwanger te zijn van Jacques en Chris wil er alles aan doen om Manou en haar toekomstige kind het beste te geven. Hij bouwt voor hen samen een huisje in een verlaten kas maar ook dit beschermt hen niet tegen de vreselijke gebeurtenissen in hun leven.
Kleine continuïteitfouten zitten in veel films, vaak worden ze niet eens opgemerkt door de gemiddelde kijker. In Shocking Blue zijn ze echter te prominent aanwezig waardoor je het gevoel hebt dat de makers er weinig serieus aan gewerkt hebben. Zonde, want aan de cinematografie en de soundtrack is wel veel aandacht besteed, en met succes want het is een van de mooist gefilmde Nederlandse films die ik gezien heb. Haarscherpe close-ups worden afgewisseld met weidse extreme longshots van het Nederlandse polderlandschap. De personages, in het bijzonder Chris en Manou, worden erg mooi in beeld gebracht en de acteurs weten daar ook goed mee om te gaan, want de getoonde emoties zijn erg sterk. Deze pluspunten laten de film dan ook net doorslaan naar de goede kant van de waarderingschaal.
R U There
Voorafgaand werd de korte film The Bricklayer’s Son vertoond. Via een voice-over horen we een sprookje verteld worden door een fijne stem; de beelden sluiten hier niet bij aan maar laten ons een moderne variant op het sprookje zien. De aangename stem en de rauwe maar simpele beelden maken dit een fijne en fantasievolle short.
Jitze is een professioneel gamer, hij reist de hele wereld over om mee te doen aan zogeheten e-sports competitities en kampioenschappen. Beelden van de games - helaas van een fictief schietspel dat ook niet representatief is voor de games die in de echte e-sports wereld worden gespeeld - worden afgewisseld met beelden van de arrogante Jitze. In de game is hij onverslaanbaar en zo lijkt hij zich ook te voelen in het echte leven. Als hij in Taiwan een dodelijk verkeersongeluk voor zijn ogen ziet gebeuren en het gamen hem ook niet meer zo goed afgaat vanwege een geblesseerde arm, verandert er langzaam iets in Jitze. Hij ontmoet de intrigerende Min-Min, een Taiwanese die Jitze adviseert om wat meer te relaxen. Ze spreken af in de virtuele wereld van Second Life - wel een echt bestaand spel. Daar begint Jitze zich op zijn gemakt te voelen en hij gaat makkelijker om met Min-Min. Verward en geïntrigeerd door Min-Min blijft hij haar volgen, zowel in het echte leven als in de virtuele wereld.
David Verbeek levert een gedurfde en actuele film af in deze tijd waarin de virtuele wereld een steeds groter onderdeel van ons dagelijkse leven inneemt, al dan niet bewust. Games zijn een relatief nieuw medium wat nu voor een soort generatiekloof zorgt; mensen die niet opgegroeid zijn met games staan er vaak wat afstandelijk tegenover. Games worden afgedaan als ‘spelletjes’ en spelletjes zijn voor kinderen, om nog maar niet te spreken over de talloze politieke kwesties over dat games zogenaamd agressie zouden oproepen. R U There laat dit alles links liggen en toont ons een kijk in het leven van een professionele gamer die vooral heel erg een normaal mens is, een kwetsbaar mens dat op zoek is naar de inhoud van zijn bestaan.