30/09/2010
NFF dag 3
Darwin, mossels, ambtenaren en trashmetalpunk
Het was geen pretje voor de filmliefhebbers om deze dag in Utrecht rond te brengen, de hele dag zorgde een deprimerende grijze wolkenlaag voor constante motregen. Gelukkig boden enkele films meer dan genoeg troost, helaas niet allemaal.
Zoals ik gisteren vermeldde zijn vandaag de nominaties voor de Gouden Kalveren in de overige categorieën bekendgemaakt. De nominaties voor de Gouden Kalveren, de Grote Prijs van de Nederlandse Film 2010 zijn (op alfabetische volgorde van titel):
Beste Speelfilm
Joy van Frans van Gestel, Jeroen Beker, Arnold Heslenfeld, IDTV Film
Komt een Vrouw bij de Dokter van Reinout Oerlemans, Hans de Weers, Eyeworks Film & TV Drama
Lang & Gelukkig van Alain de Levita, Johan Nijenhuis, NL Film
Beste Regie
Mijke de Jong voor Joy
David Verbeek voor R U THERE
Rudolf van den Berg voor Tirza
Beste Scenario
Bastiaan Kroeger en Martijn Maria Smits voor C'est Déjà L'Été
Helena van der Meulen voor Joy
Rogier de Blok voor R U THERE
Beste Acteur
Dragan Bakema voor Hunting & Zn.
Barry Atsma voor Komt een Vrouw bij de Dokter
Gijs Scholten van Aschat voor Tirza
Beste Actrice
Carice van Houten voor De Gelukkige Huisvrouw
Maria Kraakman voor Hunting & Zn.
Samira Maas voor Joy
Beste Mannelijke Bijrol
Jaap Spijkers voor De Gelukkige Huisvrouw
Jeroen Willems voor Majesteit
Niels Gomperts voor Shocking Blue
Beste Vrouwelijke Bijrol
Coosje Smid voor Joy
Sylvia Hoeks voor Tirza
Viviane de Muynck voor Vreemd Bloed
Beste Camera
Ton Peters voor Joy
Lennert Hillege voor R U THERE
Rob Hodselmans voor Shocking Blue
Beste Geluid
Mark Glynne voor Farewell
Peter Warnier voor R U THERE
Marco Vermaas voor Win/Win
Beste Muziek
Ernst Reijseger voor C'est Déjà L'Été
Paul M. van Brugge voor Farewell
Bob Zimmerman voor Tirza
Beste Montage
Sander Vos voor R U THERE
Marc Bechtold voor Schemer
Job ter Burg voor Tirza
Beste Production Design
Jolein Laarman en Jorien Sont voor Joy
Harry Ammerlaan voor Komt een Vrouw bij de Dokter
Vincent de Pater voor Lang & Gelukkig
Prijs van de Nederlandse Filmkritiek
De Leugen van Robert Oey
Majesteit van Peter de Baan
Schemer van Hanro Smitsman.v
De Gouden Kalveren zullen vrijdag 1 oktober tussen 20.00 - 22.00 uur worden uitgereikt in de Stadsschouwburg in Utrecht. De VPRO zal live verslag doen vanaf 20.30 uur, ook kunt u de uitreiking volgen via de livestream, die op de festivalwebsite zal komen.
Joy is bij de nominaties in ieder geval de grote winnaar, zelf zal ik deze film vanwege tijdgebrek helaas niet op het festival zien. De nominatie voor beste camerawerk voor Shocking Blue doet me in ieder geval deugd, jammer vind ik de ietwat weinige nominaties voor onze Oscarinzending Tirza. R U There mag van mij ook wel wat in de wacht slepen, maar goed vrijdag zullen we het weten.
Darwins Verstekeling
Voorafgaand aan de lange documentaire werd de korte film Villa Josephine vertoond. Heden en verleden worden in elkaar geweven wanneer een man het verlaten landhuis van zijn grootouders bezoekt. We zien de man in verschillende leeftijden en situaties wat een aardige bloemvertelling van zijn leven oplevert. Helaas is het verder visueel weinig bijzonder en de film is dan ook al uit mijn gedachte verdwenen voor de hoofdfilm begint.
Darwins Verstekeling is een voortvloeisel uit de televisieserie Beagle: In het kielzog van Darwin, beelden uit de serie worden aangevuld met niet eerder vertoonde beelden. Aangezien ik de serie niet gezien heb zal ik me dan ook niet aan een vergelijking wagen.
In 2009 maakte de VPRO in samenwerking met Canvas en Teleac met het schip Clipper Stad Amsterdam een zeilreis rond de wereld. Hierbij volgden ze de reis die Charles Darwin in 1831 startte. De zeilreis duurde vijf jaar, Clipper Stad Amsterdam was ruim een jaar onderweg. Tijdens de zeilreis volgen we schrijver en Darwin-deskundige Redmond O’Hanlon, de beste man zal met ons en de bemanning zijn wijsheid delen en geen vlieg kwaad doen.
Helaas doet de man wel een vlieg kwaad, sterker nog hij is een grote smet op de film. Van zijn ‘Darwin wijsheid’ is weinig te merken, veel meer dan standaard informatie over Darwin krijgen we niet. Wel schotelt hij ons compleet overbodige ‘analyses’ voor van de bemanningsleden, ze hebben werkelijk geen enkel nut en zijn pijnlijk niet grappig. Ook zijn geneuzel over slavernij en dat dit nog in de gezichten te zien is van de huidige Braziliaanse bevolking is frustrerend inhoudloos gebazel van een oude man die zichzelf veel te wijs vind. Het is dat er nog enkele mooie beelden van de natuur voorgeschoteld worden en dat meneer soms zijn mond dicht houdt anders was ik schreeuwend de zaal uitgerend. Echter de mooie beelden kunnen totaal niet opboksen tegen de onzin later nog aan bod komt. Twee van de allerrijksten ter wereld worden ons voorgesteld, want zij zijn toch zo fantastisch bezig voor onze aarde... En ja hoor, de documentaire waarvan ik hoopte dat deze over Charles Darwin zou gaan, gaat ons de problemen van de huidige natuur even inpeperen. De film had allang afgelopen moeten zijn als het helemaal te ver gaat door een moralistisch praatje van O’Hanlon over deze kwestie, als dan ook nog propagandistisch enkele wetenschappers wat woorden als ‘global warming’, ‘ozon layer’ etcetera richting de camera spuwen is het voor mij genoeg geweest. Gelukkig eindigt de martelgang dan ook, wat een deceptie.
Wilde Mossels
Na Shocking Blue gisteren staat vandaag weer een coming-of-age film op het menu. Wederom drie hechte vrienden die strijden tegen het leven. Wilde Mossels wordt vertoond in het programma De Spiegel van Holland, in dit geval wordt een afspiegeling van het Zeeuwse land en haar inwoners gegeven.
In het dorp lijkt de dagelijkse sleur alleen verbroken te worden door het jaarlijkse mosselfeest, iets wat de drie vrienden Leen, Daan en Jacob maar niks vinden. Door middel van motorraces, raggen met hun gitaren en ruige feesten doorbreken ze deze dagelijkse sleur. Voor Leen is dit nog niet genoeg, hij verafschuwt het idee dat hij later als oude man nog steeds in hetzelfde dorp woont, zonder iets met zijn leven gedaan te hebben of iets van de wereld gezien te hebben. Na een vreemde ontmoeting met een Ierse man overweegt Leen om naar Dublin te vertrekken. Zijn eenzame moeder, met wie hij een nogal gecompliceerde relatie heeft, en geldgebrek belemmeren zijn plan. Hij bedenkt met zijn vrienden een plan om aan geld te komen, helaas gaat niet alles zoals gepland.
De film straalt een heerlijke rock 'n roll sfeer uit door rauw en tegelijk mooi camerawerk in combinatie met de geweldige soundtrack met onder andere muziek van Deftones, Green Lizard en natuurlijk van de Zeeuwse band Nuff Said. De personages worden ook uitstekend vertolkt waarin zowel het komische aspect van de film, inclusief geniale oneliners, als het dramatische aspect uitstekend weergegeven worden. Een geweldige film over de angst voor de sleur van het leven tegen de Zeeuwse achtergrond.
De Smaak van Water
De film heeft in de tijd al enkele lovenswaardige prijzen in de wacht gesleept, zo kreeg het op het NFF de prijs van de Nederlandse filmkritiek en sleepte De Smaak van Water een Gouden Leeuw voor beste debuut in de wacht tijdens het Filmfestival Venetië.De film vertelt over een ambtenaar die al een hele tijd werkzaam is bij de sociale dienst. Hij staat cynisch in het leven en als hij een nieuweling moet begeleiden, spreekt hij hem weinig moed in. De nieuweling begrijpt het niet maar de oude rot in het vak zegt dat dat nog wel komt, de hoop om de samenleving te kunnen veranderen heeft hij allang opgegeven. Als de heren een melding krijgen van een overleden echtpaar die bekenden waren van de sociale dienst gaan ze een kijkje nemen. Ze komen tot de verschrikkelijke ontdekking dat er een meisje in de kast opgesloten zit. Het kind is een jaar of tien en heeft vermoedelijk het grootste deel van haar leven in de kast doorgebracht. Ze kan niet lopen, ziet er zeer slecht verzorgd uit en heeft een enorme geestelijke achterstand. Er knapt iets bij de eerst zo cynische ambtenaar, overigens fantastisch neergezet door Gerard Thoolen, en hij wil voor het meisje gaan zorgen.
De film is even ontroerend als deprimerend en toch wordt het meisje nergens ingezet als louter dramatische factor. Je blijft een echt mens in haar zien ondanks de extreme omstandigheden waarin ze is opgegroeid. De ambtenaar verandert in haar beschermengel die zijn relatie en zijn baan op het spel zet, alles omdat hij dit ene meisje misschien wel kan helpen. Hij gaat de strijd aan met de bureaucratie, het overheidstelsel vol personen die overal direct een mening over hebben en de buren die brieven verspreiden waarin ze hun verdenkingen van misbruik van het meisje uitspreken. De waanzin die in de maatschappij heerst wordt prachtig subtiel neergezet, overal wordt de makkelijkste weg gekozen en dat het om mensen gaat maakt niemand iets uit.
De film was voor mij een zeer aangename verassing, ook omdat ik er nog nooit van had gehoord. Ik heb de film dan ook nog nooit op een lijstje met favoriete Nederlandse films gezien geloof ik, een feit waarin wel eens verandering in mag komen.
Revision - Apocalypse II
Edwin Brienen, tot het zien van deze film een onbekende naam voor mij, maakt meerdere films per jaar alsof het niks is. In Duitsland wordt hij de Nederlandse Fassbender genoemd, aldus de afgezant van het NFF die ons welkom heet.
Eva Dorrepaal, Brienen’s vaste muze, speelt ex-model Traci. Ze is bang voor het eind der tijden en verliest langzaam haar grip op de werkelijkheid. Als haar man voorstelt dat haar spirituele leegte opgevuld kan worden door een ultieme daad van kwaadaardigheid, een moord, heeft ze weer een doel voor ogen. De vreemde en over-de-top mentale dwalingen van Traci nemen de overhand, zogenaamd bol van de symboliek.
Brienen lijkt zijn best te doen om een zo vreemd mogelijke avant-garde film af te leveren. Helaas komt dit de kwaliteit van de film niet ten goede. Het grootste probleem is het erbarmelijk slechte acteerwerk. Het kan zijn charmes hebben als er extreem slecht geacteerd wordt zoals in sommige B-horrorfilms, maar hier is dat echter niet het geval. Brienen lijkt immers de kijker wat te willen vertellen. Dit werkt niet als de acteurs in belachelijk Engels en zonder enige emotie tegen elkaar staan te orakelen over allerhande filosofische zaken. De mengelmoes aan symbolische beelden zoals een bloedende Jezus en een rare goochelshow komen dan ook niet aan bij de kijker. Wat wel werkt zijn de geweldige muzikale intermezzos, waarbij de innerlijke demon van Traci ten tonele verschijnt en mee krijst op vette trashmetalachtige punk. Deze videoclips en de soms wel intrigerende beelden zorgen ervoor dat ik de film niet meteen vergeten ben.