Film-O-Rama Beter Beeld & Geluid, home cinema Nieuws Buis Agenda Bios Welbeschouwd Columns Film-O-Rakel Film-O-Rama Afmelden Profiel Aanmelden Registeren

 

22/11/2012

Poetry

'Je leeft door te kijken'

Tijdens de eerste les van de poëziecursus houdt de docent een appel omhoog en vraagt aan de cursisten wat ze zien. Echt zien. ‘Je leeft door te kijken, maar je moet het wel goed zien’, voegt hij eraan toe. In de Zuid-Koreaanse film Poetry van Lee Chang-dong volgen we 139 minuten lang Yang Mija (Yoon Jeong-hee), een al wat oudere vrouw en een van de poëziecursisten. We observeren haar zoals de poëziedocent wil dat zijn cursisten naar de appel kijken: langdurig en onafgebroken, totdat je niet langer zomaar een appel ziet, maar de textuur ontdekt, de verschillende tinten ziet.



Mija (een intense rol van Yoon) woont met haar kleinzoon, een wat apathische tiener, in een klein appartement. De kleinzoon blijkt echter betrokken te zijn geweest bij een groepsverkrachting. Om een schandaal en zaak te voorkomen willen de vaders een schikking treffen met de moeder van het meisje. Dit heftige gegeven wordt door Lee ingebed in een film die steeds meer aan rijkdom wint. Want ja, de daders in de film worden vertegenwoordigd door de vaders en het slachtoffer door de moeder en ja, in dat gegeven kunnen we een stevige maatschappijkritiek zien. Maar Poetry is veel meer dan dat. Het is ook een film over ouderdom, over schoonheid, over de dood en het leven zelf.

Al die grote thema’s worden zonder veel nadruk met elkaar verweven. Zo hoort Mija in één van de eerste scènes dat ze lijdt aan Alzheimer, zij het nog in een vroeg stadium. Er wordt in de rest van de film niet meer direct aan gerefereerd, maar het gegeven werpt z’n schaduw over alles wat Mija doet. Met regelmaat laat regisseur Lee in het midden of Mija precies door heeft wat er rond haar heen gebeurt. En met een paar zeer subtiele momenten wordt wel degelijk de progressie van haar ziekte gesuggereerd.

Maar vooral haalt de film zijn kracht uit het contrast dat telkens wordt geschetst tussen de ellende in het leven van Mija en haar niet-aflatende zoektocht naar poëzie. Het is een steeds schrijnender zoektocht, uiteindelijk eindigend in een prachtige slotscène die dromerig is van sfeer, maar ook diepzwart van toon. Of de film uiteindelijk optimistisch is of pessimistisch, is een conclusie die voor elke kijker zal verschillen, afhankelijk van diens wereldbeeld. Laat ik het houden op wat de docent zegt tijdens de eerste cursusbijeenkomst: ‘poëzie zit zelfs in vuile afwas’.



DVD

23/10/2012

Lumiere Home Entertainment

16:9

Dolby Digital 5.1

Nederlands

Naam:
E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.