Ryan Gosling; Hot in Hollywood

De groeiende schare (vrouwelijke) Gosling fans wordt op haar wenken bediend. Menig producent in Hollywood lijkt zijn film te willen verrijken door de populaire acteur in te huren. Hij wordt zelfs al aangemerkt als kroonprins van de huidige A-status acteurs. In ieder geval, Crazy, Stupid, Love is amper uit de bioscoop of Gosling is in The Ides of March en Drive al weer in het hele land te bewonderen. Daarnaast is Blue Valentine net uit op dvd. Kortom, voor Gosling-fans is het een mooie tijd maar voor de onbevooroordeelde filmliefhebber valt er nog te twisten over de kwaliteit van deze films.



Blue Valentine

Te beginnen met de dvd-release van Blue Valentine. ‘What is drama but life with the dull bits cut out’ heeft de filmlegende Alfred Hitchcock eens gezegd. Daar hadden de makes van Blue Valentine wellicht naar moeten luisteren. De film vertelt het liefdesverhaal van een jong getrouwd stel, Dean (Gosling) en Cindy (Michelle Williams). Ze hebben inmiddels een jong dochtertje (Faith Wladyka), van naar school gaande leeftijd, en hun huwelijk is wat in de sleur geraakt. Om de spanning er toch in te houden is er gekozen voor een flashbackstructuur waarbij gebeurtenissen en conflicten in het heden worden uitgelegd door de voorafgaande perikelen over de jaren te tonen. Ondanks de structuur en goed acteerwerk, zeker van Gosling, weet de film niet te pakken. De meeste drama’s en ruzies tussen het stel lijken vrij eenvoudig op te lossen te zijn als ze de moeite zouden nemen om eens echt naar elkaar te luisteren. Dit doen ze echter niet waardoor de film weliswaar een realistischer beeld van een liefdesrelatie geeft dan menig formulefilm die uit Hollywood komt maar desondanks niet weet te pakken.



Crazy, Stupid, Love

Dan Crazy, Stupid, Love die wellicht nog vers bij u in het geheugen ligt. Een vrij standaard, naar Hollywoodformule, gefabriceerde romantische comedy over een man, Cal (Steve Carell), wiens huwelijk op de klippen loopt doordat de sleur erin is gekomen en beide echtgenoten er geen moeite meer voor willen doen. Cal vertrekt naar een flatje en verslijt zijn tijd in een bar waar hij Jacob (Ryan Gosling) bezig ziet. Jacob, als stijlvolle en succesvolle man, slaat de ene na de andere vrouw aan de haak zonder dat het hem moeite lijkt te kosten. Op een avond is Jacob het zat Cal maar te horen zeuren over het onrecht dat hem door zijn vrouw Emily (Julianne Moore) is aangedaan en hij besluit hem te helpen zijn imago wat op te krikken. Wat volgt is een voorspelbare serie momenten (en incidenten). Ondanks enkele grappige situaties stijgt de film amper boven het gangbare gemiddelde uit. Enkel de cast blinkt uit, waar naast Gosling ook Carell en Emma Stone hun steentje bijdragen.



The Ides of March

Vervolgens The Ides of March, een interessante titel in het rijtje, de nieuwe door George Clooney geregisserde film (waar hij natuurlijk ook zelf in mee speelt). The Ides of March geeft een kijkje in de keuken van de kandidatuurcampagne voor de democratische kandidaat Mike Morris (Clooney). Zijn campagne wordt geleidt door Paul (Philip Seymour Hoffman) die wordt bijgestaan door Stephen (Gosling). De film draait vooral om de vraag ‘hoever zou je gaan voor “the greater good”?’ en het duurt dan ook niet lang voor de eerste (politieke) slachtoffers vallen. De acteerprestaties vallen wederom in postieve zin op, vooral Gosling weet zonder een woord te zeggen veel te communiceren naar de kijker. Daarnaast is ook het licht-donkercontrast te prijzen, dat subliem bijdraagt aan de boodschap van de film. Maar dan, ongeveer tien minuten voor het einde van de film gaat het mis. Alsof iemand de scenarioschrijver in heeft gefluisterd dat er een dimensie aan het personage van Gosling moet worden toegevoegd verandert zijn personage, wat als resultaat heeft dat de film grotendeels ontkracht wordt. Zonde! Waar het onderontwikkelde personage van Morris nog door de vingers kan worden gezien haalt dit de film geheel onderuit.



Drive

Tot slot Drive waar Gosling wederom (een van) de hoofdrol(len) vertolkt. De film gaat over een chauffeur (Gosling). Hij werkt in een garage of doet de rijstunts van films en verder wil hij nog wel eens de vluchtauto van een groep overvallers besturen. Dan raakt hij bevriend met een van zijn buren, Irene (Carey Mulligan), en besluit hij te helpen bij een volgende klus. Daar gaat echter het een en ander mis waardoor er een prijs op het hoofd van de chauffeur komt te staan en hij moet zien te overleven. De film lijkt een ode te zijn aan mening jaren ’80-film, al is de hoeveelheid geweld en de manier waarop het verfilmd wordt met vlagen “over the top”. Gosling is echter wel geknipt voor de rol van de stille chauffeur. Het personage heeft weinig woorden nodig om zijn gesprekspartner te doordringen van zijn boodschap en, aangevuld met de kracht die hij uitstraalt als hij niet-verbaal communiceert, wordt dit subliem door Gosling neergezet. Maar in een aantal scènes met Irene krijgt de chauffeur ook de kans zijn zachtere kant te laten zien waardoor hij te vergelijken is met het meest beroemde enfant terrible van Hollywood, James Dean.

Ondanks dat de vier films qua inhoud en genre nogal van elkaar verschillen hebben ze een belangrijke gemene deler; namelijk een sublieme acteerprestatie die Gosling met schijnbaar gemak aan de dag legt. Hij laat zien van vele markten thuis te zijn en blinkt voornamelijk fysiek, met lichaamstaal, uit. Het zou echter niet slecht zijn als hij iets zorgvuldiger te werk zou gaan in het kiezen van zijn films. Hij is al de top van zijn generatie maar de stap naar de felbegeerde A-status moet nog worden gemaakt!

Plaats uw reactie

Naam:

E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.