Door Elise van Dam
22/10/2012
Seeking Justice
Een middelbareleeftijdsprintje...
Nicolas Cage. Gewoon een acteur is hij al lang niet meer. Dat mag je gerust concluderen als een eBay-verkoper beweert dat je een vampier bent die elke 75 jaar een andere gedaante aanneemt terwijl elders op internet een filmpje circuleert waaruit blijkt dat je eigenlijk een man in een Nicolas Cage-pak bent. Zijn extreem expressieve speelwijze en manisch doordringende ogen hebben Cage gemaakt tot een cultfenomeen op internet. Typ zijn naam in op YouTube en je krijgt een hoos aan montages als ‘Nicolas Cage losing his shit’ en ‘The evolution of Nicolas Cage’s hair’. Allemaal heel grappig, maar is Cage nu een goede acteur of niet? Zijn carrière mag gerust schizofreen genoemd worden. Van hopeloze miskleunen als Captain Corelli’s Mandoline en National Treasure tot klassiekers als Leaving Las Vegas en Wild at Heart tot ware cultfilms als Wicker Man. Typerend is wat oppercriticus Roger Ebert over hem schreef: ‘he’s a fearless actor. He doesn’t care if you think he goes over the top’. Cage kent geen schaamte. Of het nu gaat om de rollen die hij kiest of de wijze waarop hij ze invult, hij lijkt volledig zijn eigen plan te trekken en stort zich er met al zijn hebben en houden in.In het onlangs op dvd verschenen Seeking Justice speelt Cage docent Will Gerard die, wanneer zijn vrouw Laura (January Jones) na een brute verkrachting in het ziekenhuis belandt, wordt benaderd door een mysterieuze figuur die zich voorstelt als Simon (Guy Pearce, nog zo’n acteur met een patent op het maken van vreemde rolkeuzes). Deze biedt aan de verkrachter op te sporen en te elimineren. Will zal in ruil daarvoor worden benaderd voor een ‘wederdienst’. Dat loopt natuurlijk allemaal ontzettend uit de hand. In de overwegingen van zijn personages is regisseur Roger Donaldson duidelijk niet geïnteresseerd. Of het nu de beslissing is van Will om de verkrachter van zijn vrouw te laten vermoorden, of de beslissing van zijn vrouw om hem te helpen terwijl hij wordt verdacht van moord, Donaldson maakt er geen tijd aan vuil. En ook de grote vraag wat nu de motivatie van de organisatie van Simon is, blijft onbeantwoord. Aan het einde hangt hij wel een vaag verhaal op over het schoonhouden van de stad ten koste van alles, maar erg steekhoudend is het allemaal niet.
Des te verwarrender is het dat er af en toe sterke, inventieve shots en momenten voorbij komen. Zo zijn de actiescènes bij vlagen erg goed gefilmd, maar op andere momenten weer ronduit ongemakkelijk. Donaldson tracht de actie meer realisme mee te geven dan menig ander regisseur. Als Cage over een hek moet, zwiept hij daar niet in één elegante beweging overheen, maar rent hij er eerst vol met zijn bakkes tegenaan. Dat valt te prijzen, maar het wordt niet consequent doorgevoerd waardoor die momenten vooral klunzig uitzien. Maar de grootste verwarring blijft Nicolas Cage zelf. Als hij in Seeking Justice les staat te geven over Shakespeare kan ik niet anders dan gniffelen. En als hij zijn middelbareleeftijdsprintje trekt, krijg ik bijna medelijden. Maar tegelijk zijn er toch ook momenten waarop hij een soort niet te ontkennen intensiteit heeft.
Hoe ongemakkelijk of ronduit pijnlijk het soms ook is om naar Cage te kijken, zijn manie fascineert en in combinatie met een goede regisseur (denk aan David Lynch bij Wild at Heart of Klaus Kinski-temmer Werner Herzog bij Bad Lieutenant: Port of Call, New Orleans) levert dat tussen alle idioterie soms zeer memorabele films op. Toen Cage in 1995 een Oscar kreeg voor zijn rol in Leaving Las Vegas zei hij in zijn dankwoord: ‘I know it’s not hip to say this, but I just love acting’. En dat is misschien wel de essentie van Nicolas Cage. Hij doet waar hij zin in heeft en het kan hem volstrekt niet schelen wat iemand daarvan vindt. Wil hij op middelbare leeftijd de actieheld uithangen? Doet-ie dat gewoon. Heeft hij zin om een neurotische eeneiige tweeling te spelen in een Spike Jonze-film? Doet-ie gewoon. En laten we eerlijk zijn, dat zouden wij ook wel willen. Ja, stiekem zouden we allemaal wel een dagje Nicolas Cage willen zijn.
DVD
21/09/2012
Dutch FilmWorks
16:9
Dolby Digital 5.1
Nederlands