Door Theodoor Steen
02/08/2014
The Ambassador
De gehele controverse geeft een extra lading aan de documentaire die niet perse in de film zelf zit. De film zelf is een rechttoe rechtaan documentaire agitprop-pamflet in de stijl van Michael Moore: een oneman-show ter promotie van het hoofdonderwerp, maar vooral ter promotie van Mads Brugger.
Dat levert interessant filmisch vuurwerk op, zoals de scène waarin Mads Brugger een aantal Afrikaanse ambtenaren een pijnlijk hilarisch gesprek laat aangaan over de vermeende grappige kant van Hitler, maar ook scènes die exploitatief aandoen, zoals een Afrikaanse stam die dronken word gevoerd voor Brugger's plezier.
Regelmatig gaat Brugger morele grenzen over als filmmaker; iets dat hij probeert te rechtvaardigen door zijn rollenspel als diplomaat. Hij zegt immers geen documentairemaker te zijn, maar diplomaat, en daarmee de ongeschreven (en geschreven) regels van de journalistiek te kunnen overtreden. Dit soort transgressies leveren een vieze nasmaak op, die zorgt dat de aantijgingen van Willem Tijssen meer zoden aan de dijk zetten.
Hoewel Tijssen in zijn optreden in De Wereld Draait Door, rondom de vertoning van The Ambassador op het IDFA, een enorm modderfiguur sloeg en overkwam als iemand die de nodige lijken in de kast had, blijkt Mads Brugger ook zijn handen niet in onschuld te kunnen wassen. De provocatieve humoristische elementen van The Ambassador, die bij vlagen echt grappig zijn, wegen niet op tegen de morele kanttekeningen.
DVD
07/03/2014
Filmfreak Distributie
16:9 Anamorf Fullscreen
Deens/Engels/Frans
Nederlands
