The Last Exorcism

De duivel op een lome zondag

Elke film met een duiveluitdrijving zal worden vergeleken met de The Exorcist (1973). Er is vaak geprobeerd die iconische horrorfilm te evenaren maar eigenlijk kwam er niets in de buurt. Een film met bezetenheid kan naar mijn mening pas echt goed werken als het serieus gebracht wordt. Ronddraaiende hoofden en liters groene vla die uitgespuugd worden, ondermijnen het fenomeen waarvan er geclaimd wordt dat het echt bestaat. Een ideale manier om het onderwerp filmisch aan te pakken is via een nepdocumentaire omdat je op die manier het gevoel krijgt getuige te zijn van een authentiek religieus gevecht met de duivel.




Cotton Marcus is een priester die het vak vanaf zijn kinderjaren uitoefent maar niet zeker weet of hij daadwerkelijk nog in God gelooft. Hij is echter zo behendig in het preken dat hij een meester is geworden in het bespelen van mensen. Hij gelooft niet in bezetenheid maar speelt het spelletje maar al te graag mee om zo een leuk zakcentje te verdienen als duiveluitdrijver. De man is echter van goede wil en is ervan overtuigd dat hij mensen helpt, ook al is het met onzin en bedrog. Als hij een brief krijgt met het verzoek een duiveluitdrijving te komen plegen bij een 16-jarig meisje, neemt hij een cameraploeg mee om zijn werkwijze vast te leggen. Eenmaal bij de familie Sweetzer aangekomen, blijkt er toch meer aan de hand te zijn dan de priester en zijn cameraploeg kunnen bevatten.

"Alweer een nepdocumentaire", hoor ik u zuchten. Na The Blair Witch Project, Cloverfield en REC is het kunstje onderhand wel een beetje uitgemolken. Toch werkt het bij deze film prima omdat het acteerwerk geloofwaardig is en het onderwerp zich prima leent voor deze filmstijl. Die stijl wordt helaas niet consequent doorgevoerd want duidelijke montage van shots en de ondersteuning van spannende muziek halen het realiteitsbesef volledig onderuit. Het grootste gemis is echter het gebrek aan een goede spanningopbouw die kan resulteren in oprecht enge scènes. Er zijn zeker aanzetjes maar luguber wil het maar niet worden terwijl de filmstijl en het onderwerp toch voor genoeg inspiratie zouden moeten zorgen. Als het slotstuk tenslotte een totaal andere richting opgaat en erg gekunsteld aanvoelt, kun je met recht spreken van een anticlimax.

Het meest positieve aan de film zijn de goede acteerprestaties. De gehele familie Sweetzer wordt uitstekend neergezet en ook Patrick Fabian zet een mooie rol neer als de gladde charlatan met het hart op de juiste plaats. The Last Exorcism heeft goed begrepen dat met geloofwaardige acteerprestaties het onderwerp het beste aangepakt wordt. Dat maakt The Exorcist ook zo’n angstaanjagende ervaring. Die film wist het publiek daadwerkelijk de stuipen op het lijf te jagen met een combinatie van geloofwaardige vertolkingen en enge scènes. Dat laatste ontbreekt echter bij The Last Exorcism en dat is bij een horrorfilm toch een groot gemis. William Friedkins klassieker blijft vooralsnog het laatste woord over bezeten tienermeisjes op het witte doek.

De schijf
De dvd is prima verzorgd en heeft een uitstekende beeldkwaliteit. Dat Eli Roth de producer van de film is, zal de kijker weten want de man duikt meerdere malen op in de extra’s. Roth profileert zich voor mij net even teveel als horrorexpert en dat werkt aardig op de zenuwen. Hij is te zien tijdens een korte inleiding op de film en wordt hij geïnterviewd samen met actrice Ashley Bell die het bezeten meisje vertolkt. Regisseur Daniel Stamm wordt tevens geïnterviewd samen met acteur Patrick Fabian. Een korte making of en een (nep)documentaire over “echte” gevallen van bezeten mensen ronden het geheel af.

Plaats uw reactie

Naam:

E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.