30/06/2009

The Abandoned

Van je familie moet je het maar hebben

Regisseur Nacho Cerdà, bekend van de shorts Aftermath en Genesis, kwam in 2006 op de proppen met een volledige film genaamd The Abandoned. Een spookverhaal dat zich afspeelt in een oud, verlaten huis. De clichébellen beginnen meteen te rinkelen. Het is dus de vraag of Cerdà ook een verhaal kan vertellen dat langer dan een half uur duurt. En misschien nog wel belangrijker en vooral lastiger: kan hij een bekend horrorgegeven nieuw leven inblazen?

Een Amerikaanse geadopteerde vrouw keert terug naar Rusland om wat meer over haar biologische moeder te weten te komen die onder vreemde omstandigheden is overleden. Ze heeft een boerderij geërfd en zoals het hoort bij horrorfilms, is het een bouwval en staat het in the middle of nowhere. Eenmaal aangekomen (jawel, in de avond) ontmoet ze er een man die beweert haar tweelingbroer te zijn. Ook hij is naar de boerderij gekomen omdat de erfenis ook op zijn naam staat. Het duurt echter niet lang of er gebeuren vreemde dingen. Zo zijn er spookverschijningen naar het evenbeeld van de twee. Wat is er gebeurd in dat huis, hoe is de moeder om het leven gekomen en vooral waarom? En wat hebben de nieuw hervonden broer en zus er mee te maken?

Het verhaal valt een beetje in herhaling als het stel zo’n ongeveer elke kamer van het huis doorwandelt. Het tempo is traag en door het voortkruipen van het plot krijg je als kijker het gevoel in een nachtmerrie vast te zitten. Het huis is in de eerste plaats een fysieke gevangenis maar de film werkt ook op het psychologische vlak omdat de hoofdrolspelers, en dus ook de kijker, geen idee hebben wat ze overkomt. Puzzelstukjes worden stapsgewijs ontrafeld en dan nog is niets wat het lijkt.

De look van de film is groen. De regisseur heeft de kleur later bewerkt of heeft gebruik gemaakt van een groen filter. Het is vrij nadrukkelijk aanwezig en doet je vooral beseffen dat je naar een film aan het kijken bent. Wie een simpel spookverhaal verwacht, komt bedrogen uit want tegen het einde aan wordt het warboel aan ideeën en plotwendingen. Het geheel is naar mijn idee onnodig verwarrend gemaakt. Aan de andere kant, films in kant en klare brokken zijn er ook genoeg. Mijn hersens kraakten in ieder geval nog een tijdje na.

Het is knap om een spookfilm inclusief oud, krakend huis nog van originaliteit te voorzien. Cerdà heeft een dappere poging gedaan en is daar ten dele in geslaagd. Aspecten aan de verbeelding overlaten of de kijker zelf laten nadenken is uiteraard prima. Echter bij deze film worden er bepaalde lijntjes niet ingekleurd waardoor je als kijker toch met teveel onopgeloste zaken blijft zitten. Qua sfeer en cinematografie (verzorgd door Xavier Giménez, onder andere van The Machinist) zit het wel goed, het script had wat meer aandacht mogen hebben. Laten we hopen dat daar wat meer aandacht aan wordt besteed tijdens het maken van een volgende film want deze regisseur is er zeker een om in de gaten te blijven houden.

De dvd van A-film is zo kaal als een vers geplukte kip. Op het beeld en geluid is niets aan te merken wat niet verwonderlijk is bij een recente film.