
Door Ralph Dambacher
28/07/2010
Wallander - BBC seizoen 2
“Ieder voordeel heb zijn nadeel”, zei een wijs man ooit, in een poging een beroemde voetballer te imiteren. Een beetje Zweeds thrillerauteur weet waar hij het over had. Misdaadromans uit Zweden gaan de laatste jaren als zoete knäckebrödjes over de toonbank, en bij succes horen verfilmingen. Maar daar komt het nadeel om de hoek kijken: een boek is nog te vertalen, maar ondertitelde of nagesynchroniseerde films zijn moeilijker te slijten in sommige landen. Enkele maanden geleden werd bekend dat de Millennium-trilogie in Hollywood herverfilmd gaat worden; een behandeling die de fictieve rechercheur Wallander ook al heeft ondergaan.De avonturen van Kurt Wallander, een creatie van schrijver Henning Mankell, hebben naast een succesvolle boekenreeks ook een aardige serie tv-films opgeleverd in zijn thuisland. Al meer dan twintig films – anderhalf uur per stuk – zagen het daglicht en vonden zelfs hun weg naar de rest van Europa op dvd. Maar toen was er de BBC die dacht: “dat kunnen wij beter.” En zo zijn we inmiddels aan de tweede set van drie Engelstalige tv-films toegekomen. Voor deze set koos de BBC ervoor om de volgende titels te verfilmen: Moordenaar zonder gezicht – de moord op een echtpaar krijgt een racistisch tintje; De man die glimlachte – de dood van een oude man opent een beerput van Zweden tot Afrika; en De vijfde vrouw – een lugubere moord lijkt al snel het eerste werk van een seriemoordenaar te zijn.
Het is niet makkelijk om delen uit een grotere serie te verfilmen, zo blijkt. Hoewel ieder deel zijn eigen afgesloten onderzoek kent, komt personage Wallander niet goed uit de verf; zeker niet voor iemand die – net als uw recensent – de boeken niet kent. Kurt blijft wat plat en die ene dimensie die we zien is niet bepaald sympathiek. Er sluimeren wat privéproblemen door de drie verhalen, maar ze worden niet uitgelegd en, erger, Wallanders reactie erop is onverklaarbaar nors. De tweede film – De man die glimlachte – is zelfs onprettig te noemen, omdat de rechercheur een gebeurtenis uit de eerste film op een irriterend depressieve wijze met zich meesleept. Niet alleen kan Wallander de wereld niet aan, acteur Kenneth Branagh kan een dergelijke emotionele rol niet aan. Grauw en ongeschoren voor ons uit kijken kunnen we allemaal; grauwe ongeschorenheid diepte meegeven is een ander verhaal.
Wat ook niet helpt is de uitwerking van het geheel. Er is geen puntje-van-je-stoel-muziek, er zijn geen onverwachte camerabewegingen en de kleine misstapjes in het script zijn bij elkaar opgeteld toch een flinke stapel. De verhalen worden bovendien halverwege voorspelbaar; er zijn geen hoogstaande plotwendingen, maar het lijkt soms een invuloefening. En om tot slot nog even terug te komen op de taal: de BBC heeft ervoor gekozen om de setting gewoon in Zweden te houden. De personages spreken echter allemaal uitsluitend Engels, hoewel geschreven teksten zoals een voorgelezen brief dan weer wel in het Zweeds in beeld komen. Rommelig.
Hoewel “Zweedse thrillers” een genre schijnt te zijn, is Wallander absoluut niet te vergelijken met Millennium, de aanvoerder van het gezelschap. De films zijn braaf, kennen een zichtbaar lager budget en prikkelen in zeer beperkte mate. Het doet een beetje denken aan de Duitse Krimi’s en Britse detectives á la Tatort en Inspector Frost. Er worden misschien wel gruwelijke ontdekkingen gedaan, er wordt geschoten, maar alles op een zodanig niveau dat deze box zonder problemen in de tv-kamer van een bejaardenhuis kan staan. Aan de andere kant, het feit dat u allemaal weet wie Tatort en Frost zijn, geeft wel aan dat er een grote niche is voor dit soort werk. En die niche moet zich ook vooral niets van mijn kritiek aantrekken.







DVD

10/06/2010

Lumiere Home Entertainment

16:9

DD 5.1

Nederlands

Plaats uw reactie
asDalo3700vv op 03/07/2016
more information levaquin prednisolone 1 trazodone hydrochloride 100mg ampicillin abilify on line

asMId0hmr5 op 20/12/2016
buy rimonabant buy tadacip buy proscar
