1. De top 12 alcoooholisten
2. Trees Lounge (Steve...
3. Come Back, Little...
4. The Lost Weekend...
5. Barfly (Barbet...
6. I'll Cry Tomorrow...
7. Cat on a Hot Tin Roof...
8. Under the Volcano...
9. La Leggenda del Santo...
10. Days of Wine and Roses...
11. Who’s Afraid of...
12. Leaving Las Vegas...
13. The Verdict (Sidney...
14. Dertien in een Dooohzijn?

Dronken Dooohzijn - de beste alcoholistenfilms

Days of Wine and Roses (Blake Edwards, 1962)

“You and me, and booze – a threesome…”

Regisseur Blake Edwards staat vooral bekend om zijn vrolijke komedies, en alhoewel Days of Wine and Roses zeker zijn komische momenten heeft, is het relaas over een verliefd en constant dronken koppel bijzonder tragisch. De eind vorig jaar overleden Edwards zal vooral herinnerd worden om zijn perfecte komische timing en de genreklassiekers die hieruit voorkwamen: Breakfast at Tiffany’s, The Pink Panther, A Shot in the Dark, The Great Race en The Party. Maar hoe dramatisch je verhaal ook mag zijn, wanneer je Jack Lemmon (die zelf een alcoholprobleem had tijdens de opnames) de hoofdrol laat spelen zal er ongetwijfeld een komische kant aan je verhaal zitten.

Lemmon, die in 1962 inmiddels een gevestigde naam was geworden in Hollywood met zijn Oscar voor Mister Roberts en zijn hoofdrollen in Some Like It Hot en The Apartment, kreeg met zijn rol als gezelligheidsdrinker die een paar stappen te ver gaat wel de kans zich te bewijzen als serieus acteur, een kant die hij later nog veel vaker zou laten zien met films als The China Syndrome en Missing. De casting van Lemmon zorgde destijds voor een bepaald verwachtingspatroon waardoor de klap bij het publiek alleen maar harder aankwam. Dit was door zowel Lemmon als Edwards vakkundig uitgedokterd, want vlak voor een zwaar emotionele scène zou Lemmon in de voorafgaande scène een gekke bek trekken of iets lolligs doen, waardoor het contrast groter werd. Een techniek die 48 jaar na dato nog altijd werkt. Het is juist de clash tussen komedie en drama die van The Days of Wine and Roses zo’n goede film maakt.

De film gaat wederom een pr-man, zoals we al eerder zagen in deze lijst. Jack Lemmon speelt namelijk Joe Clay, een pr-man uit San Francisco die bijzonder succesvol is. Hij geniet van het leven, de vrouwen, de drank en het liefste een combinatie van beide. Op een van zijn feestjes ontmoet hij de secretaresse Kirsten Arnesen (Lee Remick, tevens bekend van Anatomy of a Murder en The Omen), een keurige dame die niet houdt van drank en er echt niet zomaar met een man vandoor gaat. De twee worden hopeloos verliefd op elkaar en al snel introduceert Joe Kirsten in de wereld van de drank. Ze raken beiden verslaafd en nadat de boel hopeloos uit de hand loopt is Joe bereid zijn leven te beteren. Kirsten, inmiddels constant drinkend, ziet dit als verraad.

Days of Wine and Roses is een hartverscheurend liefdesverhaal over een koppel dat in het begin van hun relatie drank ziet als gemeenschappelijke interesse, maar na verloop van tijd wordt de liefde voor drank groter dan die voor elkaar en de relatie barst uit elkaar. Toen Edwards en Lemmon met hun script de studio’s langs gingen wilde aanvankelijk geen enkele studio zich branden aan dit deprimerende verhaal. Uiteindelijk gaf Jack Warner zijn toestemming de film te maken, maar wel met een happy end. De filmmakers negeerden dit en filmden toch het minder vrolijke einde. Jack Warner zat in het buitenland en toen hij terug kwam was het al te laat.

Jack Lemmon vloog meteen nadat de laatste scènes waren opgenomen naar Parijs, zodat hij niet beschikbaar zou zijn voor re-shoots. Het is maar goed dat er af en toe wat wordt gerebelleerd in Hollywood, want een happy end zou bijzonder geforceerd zijn na alle ellende die er aan vooraf was gegaan. De film ontving uiteindelijk vijf Oscarnominaties (waaronder voor Lemmon en Remick), maar won alleen Original Song.

Pagina's     1     2     3     4     5     6     7     8     9     10     11     12     13     14    

Plaats uw reactie

Naam:

E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.