Norwegian Wood

"I once had a girl, or should I say, she once had me...
She showed me her room, isn't it good, norwegian wood?"
John Lennon en Paul McCartney introduceerden de term als een eufemistische benaming voor goedkoop decoratiehout en gaven het als titel aan een intiem, sfeervol liedje. Haruki Murakami leende de titel voor zijn bestseller uit 1987 – eveneens een uiterst sfeervol stukje kunst – en sinds vorig jaar is Norwegian Wood de titel van de verfilming van Murakami’s meesterwerk. Ook intiem en sfeervol, zij het iets minder meesterlijk.




In de roerige laatste jaren van de sixties maakt Toru Watanabe een minstens zo roerig privéleven door. Een ogenschijnlijk gelukkige vriendschap tussen Toru, zijn vriend Kizuki en diens vriendin Naoko wordt bruut uit elkaar gerukt wanneer Kizuki zelfmoord pleegt. Toru pakt het leven zo goed mogelijk op en stort zich in het studentenleven, maar voor Naoko is alles voorgoed veranderd en ze komt in een diepe depressie terecht.

Boekverfilmingen beginnen altijd met een 0-1 achterstand omdat een vergelijking onvermijdelijk is, en vooral omdat deze vergelijking doorgaans op voorhand al beslist is met de inmiddels holle frase “het boek was beter”. Nu behoren de boeken van Murakami, waaronder "Norwegian Wood", wat mij betreft tot de beste ooit geschreven (of in ieder geval tot de beste ooit door mij gelezen, maar dat klinkt toch minder indrukwekkend), maar op het verhaal na heeft regisseur Tran Anh Hung hier een eigen werk afgeleverd, dat ook zeker zijn eigen plus- (en min)punten kent.

Onvermijdelijk bij een boekverfilming is het inkorten van het verhaal om het in een acceptabele speelfilmlengte te kunnen gieten. Zo ook bij Norwegian Wood, hoewel het bij voorbaat al een niet al te ingewikkelde verhaalstructuur kende. Hung heeft dan ook rigoureuzer lopen hakken en schaven in de plot dan strikt noodzakelijk was, maar hij heeft het wegvallen van enkele literaire kwaliteiten gecompenseerd met visuele;  het beste antwoord op de “het boek was beter”-roepers. Hung lijkt namelijk vooral gekozen te hebben voor een verfilming van de sfeer. Die is rustig, sereen en doorspekt met drama (van het goede soort overigens), en dat zien we dan ook terug in langgerekte scènes met beperkte dialoog en mooie shots van de Japanse natuurpracht. Dit alles in een mooie jaren ’60-setting.

Nadeel hiervan is dat het geheel wat langdradig kan zijn hier en daar, maar de kijkbaarheid wordt gelukkig in stand gehouden door een aantal katalysatorscènes. Vaak voorzien van een voice-over – als terugblik van Toru die zijn studententijd als een herinnering met ons deelt, of als voorgelezen brief – worden we tekstueel weer even bijgepraat of snel een stukje de toekomst in geslingerd. Dit trucje houdt de vaart er wat in en het voorkomt uitleggerige dialogen die absoluut zouden misstaan in een film als deze.

Norwegian wood is zo een intieme, sfeervolle film geworden. Net als het boek, maar dan anders. Hoe interessant hij is voor kijkers die het boek niet kennen, is echter een ander punt. De rustige scènes – overigens voorzien van prachtige muziek – roepen vaak ook de herinneringen aan het boek op, waardoor het grote gegum in het script enigszins wordt gecompenseerd. Zonder deze achtergrond zou het allemaal wel eens net wat te weinig kunnen zijn.

De schijf
De dubbel-dvd van Lumière bevat naast de bioscoopfilm op de eerste schijf een making of. Ongeveer een uur lang krijgen we achter-de-schermenbeelden en interviews met crew en cast. Een prima making of en leuk voor iemand zonder andere hobby’s, maar making ofs verpesten voor mij altijd een beetje de filmmagie en echt verrijkend zijn ze ook niet snel.

In dezelfde categorie is er de tweede schijf met daarop de director’s cut van de film. Twintig minuten langer en dus iets anders, maar – en misschien ben ik ouderwets – zou de wereld zo veel slechter zijn als er van elke film gewoon één definitieve versie uitkwam? Een stuk overzichtelijker wordt het dan in ieder geval wel. Misschien een leuke afwisseling voor iemand die de film vaak in korte tijd kijkt, maar de toegevoegde waarde is beperkt.

Plaats uw reactie

Naam:

E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.