Fright Night

Buurman, wat doet u nu?

Al jaren wordt er geklaagd door horrorfans over het remaken van klassieke horrorfilms. Toen men besloot een remake te maken van Fright Night begon het geweeklaag van de fans wederom. Nu bleek het in dit geval niet gerechtvaardigd. Want hoewel de originele Fright Night een leuke film is, wordt deze vooral herinnerd om twee dingen: de briljante make-upeffecten en de (on)bedoelde homo-erotiek. Verder is de film namelijk opvallend cheesy, komt hij traag op gang en kent hij een bloedirritant personage in de vorm van Ed. De remake doet zijn best de zwakke punten van Fright Night te verbeteren, en slaagt daar op alle fronten in.




De remake kent hetzelfde uitgangspunt als het origineel: een jongen, Charley, raakt er van overtuigd dat zijn buurman een vampier is. Wanneer hij, en zijn beste vriend Ed, stuitten op ongeloof van de gemeenschap is Charley zijn leven niet meer zeker. Buurman Jerry, de vampier, weet immers dat Charley achter zijn geheim gekomen is en zet alles op alles om het leven van Charley tot een hel te maken. De jongen roept de hulp in van Peter Vincent, een man die naam maakt met grote verhalen over het doden van vampieren, maar verder een complete charlatan is. Charley en Peter binden de strijd aan met Jerry, die alles op alles zal zetten om Charley en zijn vrienden te doden.

Fright Night begint ijzersterk, met een ironische en spannende horrorscène, alvorens in iets rustiger vaarwater te komen. De rust is echter van korte duur, want na een snelle introductie van Charley (Anton Yelchin), zijn moeder (Toni Collette), zijn vriendin (Imogen Poots) en Ed (Christopher Mintz-Plasse) doet Jerry zijn intreden en bestaat de film uit nonstop actie. De sterke cast weet echter de personages uit te diepen, zonder de vaart uit de film te halen. Naast voornoemde acteurs krijgen twee sterren de kans om te schitteren. Jerry wordt fantastisch gespeeld door Colin Farrell, die een uitstekende balans weet te vinden tussen sarcastisch en bedreigend. De show wordt echter gestolen door David Tennent, als de flamboyante illusionist/vampierdoder Peter Vincent, die constant dronken door de coulissen zwalkt. Zijn spel tilt de one-liners naar een hoger niveau.

Over one-liners gesproken: er is de laatste vijf jaar geen horrorfilm uitgekomen die meer geciteerd kan worden dan Fright Night. De dialoog schittert, en doet denken aan de gesprekken uit series als Buffy The Vampire Slayer. Niet verwonderlijk blijkt het script van Fright Night geschreven door een van de vaste krachten van die serie: Marti Noxon. Noxon weet de vaart goed in het script te houden, dat tevens op een geloofwaardige manier omspringt met de acties van de personages. Geen domme acties, maar hard tegen hard.

Het enige dat tegenvalt aan de film is Christopher Mintz-Plasse als Ed. Hij weet zijn personage niet de diepgang te geven die nodig is en weet op andere momenten niet het volledige rendement uit zijn personage te halen. Aan de andere kant, Ed is in deze film lang niet zo irritant als in het origineel, dus dit is wederom een front waarop de remake het wint van zijn voorganger.

Ook de regie is immers uitstekend. Ondanks het soms overbodige gebruik van CGI (de meeste horrorfans prefereren make-up) toont regisseur Craig Gillespie (Lars and the Real Girl) zich een prima regisseur van actie. Hij weet uitstekend te balanceren tussen spanning en gore en toont zich een prima acteursregisseur. Op het gebied van bloedvergieten voelt de film hier en daar wat tam aan (waarschijnlijk door inmenging van de studio), maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door suspense en scheldpartijen. Al met al overtreft Fright Night het origineel op alle fronten, en fans van horror zullen eens niet teleurgesteld zijn door een remake.

Plaats uw reactie

Naam:

E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.