The Hour - seizoen 1

Sigaretten, drank en de jaren ’50. Dit zijn de basale ingrediënten voor de Engelse serie The Hour. En het is juist vanwege deze elementen dat de serie altijd in één adem wordt genoemd met Mad Men. Maar daar houdt de vergelijking ook op; The Hour heeft tempo en draait om andere onderwerpen dan de Amerikaanse serie.



"The Hour" is de naam van een fictief BBC-programma dat in de jaren ’50 voor het eerst de ether in gaat. De serie zelf gebruikt het nieuwsprogramma als niet meer dan een kader om diverse subplots aan op te hangen. De drie hoofdpersonen zijn Frederick Lyon, Bel Rowley en Hector Madden (McNulty van The Wire) als respectievelijk verslaggever, producente en presentator van "The Hour".

Freddy en Bel zijn beste vrienden, waarbij Freddy overduidelijk meer voelt voor Bel dan andersom. Hector begint als vijfde wiel aan de wagen, maar dat is een rol waar snel verandering in komt. Ze ontwikkelen zich uiteindelijk tot een sterke drie-eenheid. Is The Hour dan een verhaal over vriendschappen en relaties? Nee, niet alleen. Zoals gezegd kent de serie diverse subplots. Door de setting in de jaren ’50, met als historisch referentiekader de Suezcrisis van 1956, leent het verhaal zich uitermate voor een spionagethriller. Naast dat iedereen in die tijd zich de hele dag ongans rookt en drinkt, is het elkaar bespioneren een haast dagelijkse bezigheid. En dat is ook een van de drijvende krachten van het verhaal. Freddy, een jongen met socialistische neigingen, raakt betrokken bij een mysterieuze zaak die doorwerkt tot in de hoogste kringen. Door zijn totale disrespect voor autoriteit blijft hij volhardend en zijn zoektocht zal uiteindelijk ook zijn weerslag hebben op "The Hour".
 
Daarnaast hebben we nog Bel. Een zelfverzekerde jonge vrouw die zeer ambitieus is en niks heeft met het, in die tijden, normale keurslijf waar vrouwen zich in moesten schikken. Zij is door deze karakterisering een bedreiging voor alle vrouwen in de serie, iets wat zeer concreet wordt gemaakt door de makers. Ten slotte is daar nog Hector, een op het eerste oog wat oppervlakkige mooiloper, die zich in de hogere kringen van de samenleving begeeft. U merkt: een wirwar van mensen en wensen. Om al deze verhaallijnen met elkaar te kunnen verbinden hebben de makers van The Hour diverse noodgrepen nodig; iets wat het totale verhaal niet altijd ten goede komt. Soms is het echt onduidelijk waarom we naar iets kijken en wat het belang van dit element is. Dat is zonde, want The Hour heeft potentie.

Zoals vaak met series van de BBC is er op het productiondesign niets aan te merken. De settings waarin het verhaal zich afspelen zijn geloofwaardig en dragen echt bij aan het verhaal. Tevens is er ruimte voor een knipoog naar zichzelf. In de serie zit in bijna elke scène (en dat zijn er veel in zes afleveringen van een uur) wel iemand die rookt. Echt over the top. De makers beseffen dat ook en laten een van de karakters met een kleinere rol dan ook beginnen met roken in de serie. Desgevraagd zegt hij: “maar iedereen rookt hier toch?”

Het acteerwerk is meer dan overtuigend te noemen en het basisprincipe van het verhaal kan heel goed dienen als een kapstok voor diverse kleinere verhalen. Het probleem in seizoen 1 (BBC heeft al een seizoen 2 besteld) zit vooral in de drang van de schrijvers om zoveel mogelijk connecties te leggen tussen de verschillende karakters. Daardoor krijg je als kijker snel het idee dat Engeland in de jaren ’50 niet meer dan twintig inwoners kende. Als ze er in seizoen 2 voor kiezen om meer gericht te gaan vertellen dan zal deze serie meer dan twee seizoenen kunnen lopen. Om al in de stemming te komen is het eerste seizoen dan ook zeker aan te raden.

De schijf
Seizoen 1 bevat naast twee aflevering ook nog twee minidocumentaires. De eerste over de wereld van The Hour en hoe deze tot stand is gekomen. De nadruk ligt hier voornamelijk op het aspect van productiondesign. Zeer interessant. De tweede special belicht meer de inhoudelijke kant van de serie, zoals er bijvoorbeeld in de jaren ’50 werd aangekeken tegen vrijgezelle werkende vrouwen. Het zijn niet de meest bijzondere specials, maar voor de echte liefhebber zeker interessant.

Plaats uw reactie

Naam:

E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.