NFF Dag 7 volgens Theo

Tweet

 

Mees Kees (Barbara Bredero) is gebaseerd op de onder kinderen zeer populaire boekenreeks van Mirjam Oldenhave. Het verhaal van de film, toegespitst op een doelgroep van een jaar of 10, is verrassend simpel, waarbij de film min of meer gaat over hoe Mees(ter) Kees (Willem Voogd) zijn klas stimuleert om op een andere manier te leren, waarbij hij op een conflict stuit met het karikaturaal strenge schoolhoofd Dreus (Sanne Wallis-De Vries). 

 

Dit simpele verhaal wordt fris gehouden door een mix van kolderieke humor (de film begeeft zich hier en daar in hilarische karikaturen en bizarre details, zoals de slome gitariste in de Graanmolen tijdens een schoolreisje) en subtiel drama. Dat laatste is soms opvallend volwassen qua thematiek, hoewel de toon luchtig blijft. Het drama komt namelijk voor uit hoofdpersoon Tobias (een fantastische rol voor debuterend jonge acteur Felix Osinga), die kampt met een depressieve moeder en onverwerkte rouw rondom de dood van zijn vader. De band die tussen Mees Kees en Tobias ontstaat is ontroerend, en hoewel de film ietwat naïef is rondom nieuwe leermethodes (de kinderen leren wel erg weinig, op Mees Kees zijn manier), heeft de film het hart op de goede plaats en een sterke boodschap over de rol van leraren. Een leraar hoort namelijk niet alleen les te geven, betoogt de film, hij hoort er vooral te zijn voor het welzijn van zijn leerlingen.  

 

 

Nieuwe Lichting 9 is een van de sterkste Nieuwe Lichtingsprogramma's, van een dynamisch geschoten (maar matig verhalende) parcoursfilm (Rundezvous) en een prachtig geanimeerde experimentele animatie (Photic), tot een strak geschoten experimentele documentaire over de Parijse banlieu's (N'Être). De sterkste twee shorts in dit programma zijn echter Van De Wereld en Woeste Zee van een Ex-Christen.

 

De eerste is een prachtig geschoten existentialistische thriller over een politieagent die zijn baan opzegt en in de bossen stuit op een bizarre commune. De cast bestaat uit klinkende namen als Frank Lammers, Bert Luppes en Nadja Hupscher, en de film is bij vlagen werkelijk prachtig geschoten. Het verhaal is losjes en intuïtief, wat past bij de uiteindelijke moraal van de film en de sprookjesachtige sfeer versterkt. Een prima debuut voor Joppe van Hulzen.

 

Woeste Zee van een Ex-Christen is minder goed geschoten, maar maakt dat compleet goed met heerlijk confronterende en eerlijke interviews en confessies. Filmmaker Maurits Malschaert zegt het christendom vaarwel, vanwege het feit dat hij niet meer tegen angst voor de hel, schuldgevoel, schaamte en preutsheid kan. Hij filmt zijn twijfels in open gesprekken en confrontaties met zijn christelijke familieleden en levert bij vlagen pijnlijke, hilarische en ontroerende scènes op. De film is een groot hart onder de riem voor mede ex-christenen (zoals ondergetekende), en toont op doeltreffende wijze de twijfels, confrontaties, onbegrip en problemen waar men tegen aanloopt wanneer je kiest voor een andere weg dan al je familieleden. Erg sterk spul.