NFF dag 4 - Nog meer George Sluizer
Aanvankelijk zou ik naar een andere film gaan op dit tijdstip, maar toen werd bekend dat de onlangs voltooide onvoltooide Dark Blood de verrassingsfilm zou zijn. Natuurlijk haalde ik gelijk een kaartje, want de kans dat deze film ooit nog vertoond gaat worden is niet bijzonder groot.
Dark Blood
Ruim 80% van de productie was afgerond toen hoofdrolspeler en supertalent River Phoenix plotseling overleed, waarna de filmrollen bij de verzekeringmaatschappij in de kast verdwenen. De onvoltooide film is vervolgens op niet helemaal legale wijze ontfutseld van de verzekering. Sluizer heeft de film met behulp van creatieve oplossingen in de montagekamer en hulp van crowdfunding toch kunnen voltooien.
Een bijzonder verhaal dus, en een minstens zo bijzondere film. Ook al zijn enkele scènes noodgedwongen verteld vanuit een voice-over (door Sluizer zelf), de film is ijzersterk. Een Hollywood koppel (Jonathan Pryce en Judy Davis) is bezig met een soort van tweede huwelijksreis door de prachtige Amerikaanse woestenij als plots de dure Bentley het begeeft. Ze stranden op een afgelegen en eigenaardig huis, het huis van Boy (River Phoenix). Hij biedt ze onderdak en zal ze helpen om naar het volgende dorp te komen maar dat gaat niet zo vlot als het koppel gehoopt had. Boy blijkt een vreemde snuiter en lijkt hele andere intenties te hebben.
Het is te hopen dat de film door een groter publiek gezien kan worden, want niet alleen is de laatste rol van Phoenix fenomenaal, ook de prachtige beelden en de intrigerende plot maken dit tot een film die een veel groter publiek verdient. Het is de film die je doet twijfelen of Spoorloos nu wel het echte meesterwerk van Sluizer is. Het is een film die wat moet bezinken, maar ongetwijfeld dagen in je hoofd rondspookt. Een veel te lang verborgen parel.
Twee Vrouwen
De tweede Sluizer van vandaag, ook een film die voor opschudding zorgde maar dan eind jaren 70. Het betreft namelijk de verfilming van de gelijknamige roman van Harry Mulisch over de veertigjarige Laura die een relatie aangaat met de twintigjarige Sylvia. Een lesbische relatie en dan ook nog eens met een dergelijk leeftijdsverschil, daar werd destijds nogal over gesproken. Het was dan ook lastig om geschikte acteurs te vinden, ook omdat Sluizer er een internationale film van wilde maken en dus Engelse acteurs nodig had.
Uiteindelijk wist Sluizer Ingmar Bergman’s muze Bibi Anderson te strikken voor de rol van Laura en koos hij voor Sylvia een onbekend Nederlands model. Voor de rol van de ex van Laura werd Anthony ‘Psycho’ Perkins opgetrommeld. Een indrukwekkende cast en een unicum voor een Nederlandse productie, maar het was geen garantie voor succes, want zowel door de critici als het publiek werd de film mager ontvangen.
Nu, 33 jaar later, is de film lang niet meer zo controversieel natuurlijk maar het geeft wel een interessant tijdsbeeld. De relatie tussen de drie personen wordt knap uitgewerkt en het individuele acteerwerk is bij vlagen erg sterk. Maar dat sommige dialogen overduidelijk één op één zijn vertaald vanuit het Nederlands en dat enkele acteurs, waaronder dus de actrice die Sylvia speelt, Nederlands als moedertaal hebben, maakt dat sommige dialogen uiterst houterig verlopen. Desalniettemin een bijzondere film met een sterk uitgewerkte driehoeksverhouding.
http://www.cinecrowd.nl/sluizer-speaks
Ontvang mooie rewards!
Kaarten zijn hier verkrijgbaar: http://debalie.nl/artikel.jsp?articleid=475776