The Last Exorcism: God Asks. The Devil Commands

Acceptabel acteerwerk, originaliteit ontbreekt

Aan horrorfilms ontbreekt het tegenwoordig niet. Aan horrorfilms waarin de duivel zich laat zien evenmin. Waar het tegenwoordig wél aan schort is originaliteit, dat sinds The Exorcist uit '73 veilig in een hoekje zit verstopt en zich sindsdien nauwelijks meer laat zien.




In dit vervolg op het succesvolle The Last Exorcism uit 2010, zien we hoe een stel aan het begin van de film een ongewenste bezoeker aantreft in de keuken. Het blijkt Nell Sweetzer te zijn, de dame in het verleden ook belaagd werd door demonen. Ze wordt opgevangen in een tehuis met probleemjongeren en deze behandeling lijkt te werken. Ze vindt haar rust en onderneemt gezellige dingen met haar nieuwe vriendinnen. Ze leert zelfs een jongen kennen waar het goed mee klikt. Net wanneer alles weer op rolletjes loopt en ze een uitstapje heeft naar de carnavalsparade in New Orleans, merkt ze vreemde verschijningen op en blijken de demonen uit het verleden toch grootste plannen met haar te hebben. Wegrennen heeft geen zin.

Klinkt goed tot dusver, toch? Maar wanneer de eerste clichés zich tonen in de vorm van goedkope schrikmomenten, blijkt de film toch weer dezelfde kant op de gaan als vele voorgangers in het genre. Horrorliefhebbers zijn tegenwoordig ook niet makkelijk meer te tevreden te krijgen, maar geef ze eens ongelijk na zoveel dezelfde, overgeproduceerde meuk. Filmmakers vinden marketing vaak belangrijker dan het verhaal, waar dit in het verleden juist andersom was. Toen vertelden mensen aan elkaar over die ene film, waar mensen flauwvielen, of zelfs kotsend de zaal uitliepen en groeide daardoor uit tot een monsterhit.

En zo kan het nog steeds, daar ben ik van overtuigd. Geef mensen iets om over te vertellen, iets dat ze bijblijft en praten zullen ze! Helaas hoort daar deze film niet bij. Met neme Eli Roth als producent, een flitsende trailer, een poster met een dame in een uiterst oncomfortabele positie en voilà!

Ashley Bell doet zichtbaar haar best met het script en haar acteerwerk is dan ook meteen de redding van de film. Er zitten een paar aardige vondsten in, met name tijdens de scènes van de optocht in New Orleans. Maar juist na dit keerpunt in de film, wanneer men verwacht nog wat goede horror te krijgen, zakt de film dramatisch onderuit en herstelt hier niet meer van. Sterker nog, het einde is een koude kermis en tot slot worden we nog getrakteerd op een stel special effects die anno 2013 onvergeeflijk zijn.

Plaats uw reactie

Naam:

E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.