Door Geoffrey Robyn a.k.a Mad Eye

Het is een lieftallig omaatje uit Passadena, Agnes, die het duo van dit groene plantje voorziet. Wanneer hun voorraad zienderogend slinkt, besluit Ashton dat het tijd is het oude vrouwtje nog eens een bezoekje te brengen. Agnes oogt vriendelijk, laat de jongen binnenkomen en vraagt hem even te wachten terwijl ze de ‘stuff’ gaat halen. Het duurt niet lang vooraleer zijn oog op een mooi, en vooral uitnodigend, peperkoekenhuisje valt. Ondanks de waarschuwing van de bewoonster besluit Ashton toch zijn tanden in de lekkernij te zetten. Wanneer Agnes terugkomt en ziet wat er is gebeurd, onsteekt ze in een razernij, overmant ze Ashton en sleurt hem naar de kelder waar hij gefolterd wordt voor zijn daden. Ondertussen groeit de ongerustheid bij Gretel want haar vriend had toch al terug moeten zijn. Ze schakelt de hulp in van haar oudere broer Hans en samen trekken ze naar het huis in Passadena om te weten te komen wat er precies aan de hand is.

Als ik heel eerlijk moet zijn, deed de titel van deze film me niet meteen overlopen van vreugde. Het was dan ook een verrassing dat Hansel & Gretel Get Baked mij eigenlijk wel wist te vermaken. Tot op een bepaald niveau natuurlijk. Het is en blijft een film gemaakt voor een zeer jeugdige doelgroep, een echte stonerfilm doorspekt met humor en (af en toe) een bloederig tafereel. Het resultaat is een onderhoudende film, de doelgroep nog steeds in gedachten houdend.

De titel en synopsis laten vermoeden dat het sprookje van Hans en Grietje nooit ver weg is. Maar hoe werd dit verhaal omgezet naar het moderne tijdperk? Welnu, de typerende kenmerken van het Grimm sprookje komen aan bod, maar men is toch redelijk los omgegaan met het originele verhaal. Gretel is hier een jongedame die geniet van het leven in al zijn facetten. Hans, op zijn beurt, wordt geportretteerd als het beredeneerde type dat gefascineerd is door fotografie. Andere typische elementen zijn het peperkoeken huisje, toch een belangrijk bestanddeel van de film, en het donkere woud dat vernoemd werd naar de weedvariant. De glimlach verscheen op mijn gezicht toen de oven voor de eerste maal ten tonele kwam. Ook de truuk met de broodkruimels werd in het scenario opgenomen, mits uiteraard een opfrisbeurt.

Hansel & Gretel Get Baked is een film geworden die de kijker met plezier probeert te misleiden. De dubbele betekenis van de titel is hier in zekere zin een voorbeeld van. Want slaat Get Baked nu op het gebakken worden in de oven of eerder op het high worden? En dat is niet de enige dubbele bodem die je doorheen de speelduur zal opmerken.

Ook de casting wist mij zeker te bekoren. De manier waarop Lara Flynn Boyle in de huid kruipt van Agnes is bijzonder goed, ze palmt de kijker zonder problemen in. Wanneer haar demonische personaliteit naar boven komt, breekt het angstzweet je toch enigszins uit en komen ook de haren op je armen overeind te staan. Hoewel de humor werkt, hielden de makers bovendien voldoende rekening met het realiseren van goeie gore stukken. In het algemeen kan ik gerust stellen dat alles verzorgd en mooi in beeld werd gebracht. De effecten waren beter dan mijn verwachtigen en zijn dus meer dan geslaagd te noemen. Verwar deze film zeker niet met een productie uit de stal van The Asylum!

Natuurlijk was niet alles toppie. Bepaalde stukken voelen niet helemaal goed aan en ook sommige dialogen neem je best met een korreltje zout. Toch moet ik besluiten dat Hansel & Gretel Get Baked best gezien mag worden in zijn genre. Regisseur Duane Journey en schrijver David Tillman hebben hun taak met andere woorden goed vervuld.