The Miracle of Life (2013)Afgelopen zomer kreeg ik tijdens mijn vakantie een leuke email.
Hellraiser (1987)Frank Cotton is een man op zoek naar het ultieme genot.
The Texas Chain Saw Massacre (1974)Sally en haar invalide broer Franklin willen de vakantie doorbrengen in het verlaten huisje van hun grootouders.
Candyman (1992)Laatstejaarsstudente Helen Lyle maakt samen met haar vriendin Bernadette een thesis over stadslegendes.
A Nightmare on Elm Street (1984)Vier tieners hebben allen afschuwelijke nachtmerries waarin dezelfde figuur centraal staat.
06/09/2012
Hatchet II (2010)
Adam Green
Danielle Harris,
Tony Todd,
Kane Hodder,
Parry Shen,
Tom Holland,
R.A. Mihailoff,
AJ Bowen,
Alexis Peters,
Ed Ackerman,
David Foy,
Colton Dunn,
Rick McCallum,
John Carl...
Zie meer details
Zie meer details
Hatchet II gaat gewoon verder waar het eerste deel geëindigd is en aangezien in onderstaande tekst verwijzingen staan naar Hatchet, is het misschien geen slecht idee om eerst mijn review van die film te lezen. Bovendien bevat deze tekst spoilers in verband met de originele film. Beslis dus zelf of je al dan niet verder wil lezen!
Op het einde van Hatchet weet Marybeth maar net op het nippertje aan Victor Crowley te ontsnappen. Ze vlucht en rent door het moeras op zoek naar een schuilplaats die ze uiteindelijk bij de wat vreemde Jack Cracker zal vinden. Die kent Crowley maar al te goed en is in eerste instantie meer dan bereid haar te helpen en een veilig onderkomen te bieden. Dat verandert echter verbazingwekkend snel wanneer Jack de familienaam van Marybeth te weten komt en door het lint gaat. Niet goed wetende wat er aan de hand is, wordt ze de deur gewezen al geeft Cracker haar nog een laatste tip mee: ze moet zeker en vast een bezoekje brengen aan een zekere Reverend Zombie.
Haar tocht verloopt van het moeras terug naar de stad en niet veel later vindt ze de hierboven vermelde Zombie. Die vertelt haar een groot familiegeheim dat blijkbaar onlosmakelijk verbonden is met de legende rond Victor Crowley. Na het aanhoren van zijn verhaal, en hoewel ze maar nipt kon ontsnappen aan deze loslopende gek, wil ze toch terug naar het vervloekte moeras waar hij zich schuil houdt. Werkelijk alles zal ze er aan doen om het hoofd van Crowley te gaan halen! Reverend Zombie besluit op zijn beurt om haar te vergezellen en belooft samen met een groepje bounty hunters de jacht op de pyschopaat te openen.
Wat opvalt is dat regisseur Adam Green onmiddellijk terug in het ritme van Hatchet zit. Dat hij ook nu alles zelf in de hand had is wederom een goeie zaak aangezien hij onder andere terug kon vallen op grotendeels dezelfde crew. De meest opmerkelijke wijziging is echter de vervanging van actrice Tamara Feldman (Marybeth in de eerste film) door het toenmalig aanstormend talent en Scream Queen Danielle Harris. Kane Hodder kruipt opnieuw in de huid van Crowley en doet dit met zoveel overgave en bloedvergieten, dat de man ontegensprekelijk een grote steun voor Green moet geweest zijn. Verder wordt er behoorlijk wat screentime gereserveerd voor Tony Todd (Candyman) die zijn rol als Reverend Zombie voorziet van de juiste sfeer.
Bij elk afgenomen interview liet Green ons weten dat deze sequel gemaakt was voor de fans, maar dat hij zelf een liefhebber is van gore komt zeker ook duidelijk naar voor in Hatchet II. Het eerste uur van de film zit in een leuk tempo. Voor diegenen die de eerste film niet gezien hebben, wordt het verhaal van Crowley en de geschiedenis van Marybeth nogmaals uit de doeken gedaan. De nodige one-liners ontbreken zeker niet, aangevuld met de clichématige opbouw van diverse personages waarvan je sowieso weet dat ze het einde van de film niet zullen halen. Verwacht echter niet veel bloedgespetter in dit eerste uur. Slechts één kill krijg je er in te zien, maar dan wel een hele leuke! Dit feit wordt weliswaar ruimschoots gecompenseerd in het laatste half uurtje wanneer de moorden elkaar in een razend snel tempo opvolgen. Het bloedvergieten kan je zelfs gerust fenomenaal massaal noemen. Indien je jezelf niet kan inhouden om te juichen bij iedere kill zal je onmiddellijk begrijpen wat Green met deze prent voor ogen had.
Het recept is namelijk simpel en je herkent nogal snel de hand van de regisseur. De man houdt er wel van zichzelf een cameo toe te schrijven en ditmaal is hij al in de openingsscène terug te vinden. Lekker egoïstisch trouwens want niet alleen haalt hij enkele andere films aan, maar verwijst hij ook naar zijn kortfilm Jack Chop en zien we plots actrice Emma Bell (Frozen) een interview geven. De humor verwerkt in de film stoort me dan ook minder dan die in Frozen omdat in die laatste een zekere sfeer gecreëerd moest worden, terwijl het hier meer gaat om de fun-factor.
Toch blijf ik erbij dat deze twee films enkel de die-hards zullen overtuigen. Hatchet II bestempel ik dan ook als een leuke film, maar helaas geen classic. Misschien had ik, en eventueel enkelen onder jullie, meer verwacht. Hopelijk dan maar met deel drie die zijn release nog in 2012 zou moeten kennen, Mr. Green?
Op het einde van Hatchet weet Marybeth maar net op het nippertje aan Victor Crowley te ontsnappen. Ze vlucht en rent door het moeras op zoek naar een schuilplaats die ze uiteindelijk bij de wat vreemde Jack Cracker zal vinden. Die kent Crowley maar al te goed en is in eerste instantie meer dan bereid haar te helpen en een veilig onderkomen te bieden. Dat verandert echter verbazingwekkend snel wanneer Jack de familienaam van Marybeth te weten komt en door het lint gaat. Niet goed wetende wat er aan de hand is, wordt ze de deur gewezen al geeft Cracker haar nog een laatste tip mee: ze moet zeker en vast een bezoekje brengen aan een zekere Reverend Zombie.
Haar tocht verloopt van het moeras terug naar de stad en niet veel later vindt ze de hierboven vermelde Zombie. Die vertelt haar een groot familiegeheim dat blijkbaar onlosmakelijk verbonden is met de legende rond Victor Crowley. Na het aanhoren van zijn verhaal, en hoewel ze maar nipt kon ontsnappen aan deze loslopende gek, wil ze toch terug naar het vervloekte moeras waar hij zich schuil houdt. Werkelijk alles zal ze er aan doen om het hoofd van Crowley te gaan halen! Reverend Zombie besluit op zijn beurt om haar te vergezellen en belooft samen met een groepje bounty hunters de jacht op de pyschopaat te openen.
Wat opvalt is dat regisseur Adam Green onmiddellijk terug in het ritme van Hatchet zit. Dat hij ook nu alles zelf in de hand had is wederom een goeie zaak aangezien hij onder andere terug kon vallen op grotendeels dezelfde crew. De meest opmerkelijke wijziging is echter de vervanging van actrice Tamara Feldman (Marybeth in de eerste film) door het toenmalig aanstormend talent en Scream Queen Danielle Harris. Kane Hodder kruipt opnieuw in de huid van Crowley en doet dit met zoveel overgave en bloedvergieten, dat de man ontegensprekelijk een grote steun voor Green moet geweest zijn. Verder wordt er behoorlijk wat screentime gereserveerd voor Tony Todd (Candyman) die zijn rol als Reverend Zombie voorziet van de juiste sfeer.
Bij elk afgenomen interview liet Green ons weten dat deze sequel gemaakt was voor de fans, maar dat hij zelf een liefhebber is van gore komt zeker ook duidelijk naar voor in Hatchet II. Het eerste uur van de film zit in een leuk tempo. Voor diegenen die de eerste film niet gezien hebben, wordt het verhaal van Crowley en de geschiedenis van Marybeth nogmaals uit de doeken gedaan. De nodige one-liners ontbreken zeker niet, aangevuld met de clichématige opbouw van diverse personages waarvan je sowieso weet dat ze het einde van de film niet zullen halen. Verwacht echter niet veel bloedgespetter in dit eerste uur. Slechts één kill krijg je er in te zien, maar dan wel een hele leuke! Dit feit wordt weliswaar ruimschoots gecompenseerd in het laatste half uurtje wanneer de moorden elkaar in een razend snel tempo opvolgen. Het bloedvergieten kan je zelfs gerust fenomenaal massaal noemen. Indien je jezelf niet kan inhouden om te juichen bij iedere kill zal je onmiddellijk begrijpen wat Green met deze prent voor ogen had.
Het recept is namelijk simpel en je herkent nogal snel de hand van de regisseur. De man houdt er wel van zichzelf een cameo toe te schrijven en ditmaal is hij al in de openingsscène terug te vinden. Lekker egoïstisch trouwens want niet alleen haalt hij enkele andere films aan, maar verwijst hij ook naar zijn kortfilm Jack Chop en zien we plots actrice Emma Bell (Frozen) een interview geven. De humor verwerkt in de film stoort me dan ook minder dan die in Frozen omdat in die laatste een zekere sfeer gecreëerd moest worden, terwijl het hier meer gaat om de fun-factor.
Toch blijf ik erbij dat deze twee films enkel de die-hards zullen overtuigen. Hatchet II bestempel ik dan ook als een leuke film, maar helaas geen classic. Misschien had ik, en eventueel enkelen onder jullie, meer verwacht. Hopelijk dan maar met deel drie die zijn release nog in 2012 zou moeten kennen, Mr. Green?
