Door Steven Coppens a.k.a. Azuul

De titel doet vermoeden dat we klopgeesten en andere schimmige verschijningen gaan zien vliegen, maar neen. We hebben hier eerder te maken met een supernatural verhaal à la Unbreakable. Zoals in M. Night Shyamalan's film heeft de held hier een soortgelijke gave. Hij kan een aantal stoten meer verdragen dan de gewone mens en als hij eens in de lappenmand terechtkomt, recupereert hij uitermate snel. De bad guy van deze historie, Cho-In heeft ook een heel aparte gave, hij kan namelijk met zijn ogen mensen bespelen als poppen. Op jonge leeftijd werd hij gedwongen om met een blinddoek door het leven te gaan. Op een gegeven moment was hij de afranselingen van zijn vader beu en wrong hem op een heel aparte wijze de nek om. Door dit voorval probeerde zijn eigen moeder hem in een wanhoopsdaad te wurgen, maar Cho-in kon dit door zijn gave beletten. Triest dat hij zomaar bij het grote huisvuil werd buitengezet, maar uiteindelijk spaarde hij zijn moeder en trok de wijde wereld in. 

 

Een tiental jaar later, waar ook het eigenlijke verhaal zich afspeelt, treffen we Cho-In terug aan. Hij is nu oud genoeg om zelf in een bar een pint bier te bestellen. Hij leeft als een zwerver die van het ene hotel naar het andere fladdert en er zijn handen niet voor omdraait om zijn krachten aan te wenden om hier en daar een kleine overval te plegen. Wanneer hij betrapt wordt door Im Gyoo-nam, die wonderbaarlijk genoeg immuun blijkt te zijn voor Cho-In zijn kunsten, probeert hij er alles aan te doen om zijn geheim te beschermen. Wat we daarna te zien krijgen is een heerlijk kat- en muisspel.

 

Min-suk Kim, die meeschreef aan The Good, the Bad, the Weird, vond het tijd om zelf achter het roer te staan. Met dit debuut schotelt hij ons een leuke mix voor die voor elk wat wils oplevert en slaagt er in dit uiterst vloeiend in mekaar te laten overgaan. Comedy, thriller, actie, drama en horror, het zit er allemaal in. Het is misschien niets nieuws, twee mensen die met één of andere superkracht elkaar bekampen, maar het simpel verhaal verliest nergens zijn humor en charme. De manier waarop het geheel wordt gebracht, tilt het simpel omhulsel naar een hoger niveau.

 

Min-suk Kim vond zijn villain in de nog redelijk jonge acteur Dong-won Kang, die we al eerder aan het werk zagen in Woochi, die misschien bij ons beter bekend is als War of the Wizards. Hij stond ook al naast de zijde van één van mijn favoriete Koreaanse acteurs, Kang-ho Song (Memories of Murder, The Host, Thirst). De prestatie van Dong-won Kang kon mij tot hier toe altijd bekoren en is een leuke aanwinst voor de Koreaanse cinema. 

 

De Aziatische cinema is over het algemeen niet gestopt in zijn opmars, ook Hollywood is dit niet ontgaan. Scorsese's "The Departed" was hier al een goed voorbeeld van. Meer en meer zie je films opduiken die door een divisie van één van de Big Six is opgepikt. Ook van Oldboy is er een Amerikaanse versie gepland, met Spike Lee als regisseur. Dus ik twijfel er niet aan dat ook deze Haunters in de remake-molen zal belanden.