Door John Baak a.k.a. Crazy Johnny

Het probleem van schoonheid is dat het zeer subjectief is of, zoals de Engelsen het zo mooi verwoorden: “Beauty is in the eye of the beholder”. Toch zijn er bepaalde voorwerpen, kunstwerken en bouwwerken die vrij algemeen als mooi aanzien worden. Denk daarbij aan de Mona Lisa, een Aston Martin of de Taj Mahal. In het wereldje van anime zien we dit ook terug, en wel in de films van Makoto Shinkai. Zijn prenten kennen een ongeëvenaarde esthetiek die een bijna hypnotiserende werking heeft op de kijker. Van prachtige structuren tot schitterende vergezichten, Shinkai’s films verbazen keer op keer met hun visuele rijkdom. Zo ook zijn nieuwste telg Journey to Agartha, eentje waarvan de rijkdom niet alleen aan de oppervlakte ligt.

De jonge Asuna is grotendeels zelfvoorzienend: doordat haar moeder lange dagen werkt als zuster en haar vader op jonge leeftijd is overleden moet ze zelf koken, wassen, schoonmaken, etc. Als ze deze realiteit even wil ontvluchten gaat ze naar haar verborgen grothuisje waar ze met het katje Mimi en haar geïmproviseerde radio speelt. Op een dag wordt ze op weg naar die grot aangevallen door een monsterlijk wezen. Asuna lijkt hulpeloos totdat een mysterieuze jongen haar van het beest redt. Hij stelt zich voor als Shun en zegt dat hij uit Agartha komt. De twee kunnen het goed met elkaar vinden en als Asuna ’s avonds weer naar huis moet spreekt ze af dat ze elkaar de volgende dag op dezelfde plek weer zien. Shun daagt echter niet op en als blijkt dat een jongen dood in het water is gevonden, realiseert Asuna al snel dat het haar nieuwe maatje is. Daarop besluit ze te onderzoeken wie hij is en waar hij vandaag kwam, wat het begin is van een groots avontuur betreffende de mysterieuze plek genaamd Agartha.

Al na een seconde kijken heb je door dat dit een film is van de hand van Makoto Shinkai. Zijn eerder beschreven esthetiek druipt uit elke porie van het beeld en claimt onmiddellijk je aandacht: dit wordt iets bijzonders! De volle kleuren vliegen je tegemoet en de heldere personages, gecombineerd met de prachtig gedetailleerde omgevingen, maken dit tot een lust voor het oog. De lichteffecten verdienen daarbij een speciale vermelding: er zijn weinig animefilms of –series die zo mooi met licht en schaduw spelen als Journey to Agartha. Niet alleen lijkt alles natuurkundig gezien te kloppen, maar vooral op artistiek vlak drukt het licht haar stempel op de film. Heb je zijn eerdere werken als The Place Promised in Our Early Days en 5 Centimeters Per Second gezien (zo niet, ga je even diep schamen) dan weet je wat je mag verwachten en kan je deze film blindelings kopen.

Zoals eerder gezegd is het echter niet alleen de verpakking die een indruk achter laat, maar ook de inhoud. Dit is echter niet zo vanzelfsprekend, gezien Shinkai hiervoor alleen korte films heeft gemaakt en dit dan ook veruit zijn langste film is. Hoewel zijn prenten altijd een interessant uitgangspunt kennen was het maar de vraag of 120 minuten vullen niet wat teveel was. Gelukkig is dit niet het geval, want, afgezien van een paar structuurfoutjes en vreemde tempovariaties, kent Journey to Agartha een sprankelend en sterk uitgewerkt verhaal. De personages vertonen daarbij zowel herkenbaarheid als originaliteit en meeleven gaat dan ook vanzelf. Het is jammer dat sommige bijpersonages en maatschappelijke of politieke aspecten wat onderbelicht blijven, maar als geheel is het plot zonder meer geslaagd.

Wat is schoonheid? Vraag het Makoto Shinkai eens, want hij lijkt een deel van het antwoord te hebben gevonden, en gelukkig voor ons richt hij zich op anime. Na een aantal betoverende korte films is deze eerste langspeelfilm een voortzetting van zijn stijl en daarin zeer succesvol. Journey to Agartha wijst ons op al het mooie dat anime te bieden heeft en vergroot de waardering voor een uitgesproken esthetiek. Alle wereldse zorgen verdwijnen naar de achtergrond, de ruimte waarin je je bevindt is slechts een schim, het enige dat telt is de film en je laat je zonder weerstand onderdompelen in een wereld die met liefde gecreëerd is en elke seconde mooier lijkt te worden. Dit is de wereld van Makoto Shinkai, laten we hopen dat hij ze nog heel lang met ons zal delen.