The Miracle of Life (2013)Afgelopen zomer kreeg ik tijdens mijn vakantie een leuke email.
Hellraiser (1987)Frank Cotton is een man op zoek naar het ultieme genot.
The Texas Chain Saw Massacre (1974)Sally en haar invalide broer Franklin willen de vakantie doorbrengen in het verlaten huisje van hun grootouders.
Candyman (1992)Laatstejaarsstudente Helen Lyle maakt samen met haar vriendin Bernadette een thesis over stadslegendes.
A Nightmare on Elm Street (1984)Vier tieners hebben allen afschuwelijke nachtmerries waarin dezelfde figuur centraal staat.
Door Basten Carmio
06/04/2013
The King of Pigs (2011)
Sang-ho Yeon
Zuid-Korea is minder bekend als producent van animatiefilms.
Het Westen heeft de studio’s Pixar en Dreamworks, terwijl Japan bekend is om de werken van studio Ghibli en 4C. Als het Koreaanse animatie betreft is hetgeen je vindt toch vrij summier. Echter niet op het vlak van de productiviteit want Zuid-Korea heeft de derde grootste animatie industrie, net achter Japan en de Verenigde Staten. Het is artistiek gezien echter een triest feit want Zuid-Korea levert namelijk veelal de productie voor Westerse animatieseries. Kijk maar eens goed naar de aftiteling van eender welke populaire Amerikaanse animatiereeks (The Simpsons, Family Guy,…): veel Koreaanse namen passeren de revue.
Het is dus tijd om dat imago van zich af te schudden want Zuid-Korea heeft al een aantal prima animatiefilms afgeleverd! Vers in het geheugen ligt Aachi wa Ssipak: een komische, grofgebekte film die vooral qua stijl zich kon onderscheiden van andere animaties. Ook The King of Pigs heeft een afwijkende stijl waardoor die sowieso al weet op te vallen. Zorgt deze dan eindelijk voor een doorbraak om de kwalitatieve Zuid-Koreaanse animatiefilms in de verf te zetten?
The King of Pigs vertelt het verhaal van drie kinderen tijdens hun schooltijd: de verlegen Kyung-Min, de onzekere Jong-Suk en hun vreemde vriend Kim Chul. De klasgenoten Kyung-Min en Jong-Suk groeien op in een harde omgeving. De school is namelijk het toneel van een strak, hiërarchisch systeem onder de leerlingen. De zogenaamde Dogs zijn de heersers en delen er de lakens uit. Daartegenover staan de Pigs, de leerlingen die gehoorzaam moeten zijn aan hun leiders en niets te vertellen hebben. Systematische pesterijen zijn hierdoor schering en inslag. Kim Chul lijkt de enige die in opstand komt tegen de Dogs, maar het vreemde figuur geeft zijn motieven niet prijs. Desondanks raken Kyung-Min en Jong-Suk bevriend met hem om zo beschermd te zijn tegen de dagelijkse wreedheden.
Zoals hierboven vermeld valt de stijl van The King of Pigs je onmiddellijk op. De animatie is stroef met scherpe, strakke lijnen. Dit is vooral in het begin wennen, zeker omdat deze enorm afwijkt van de Amerikaanse of Japanse animaties. Hoewel de eigen stijl origineel is, kan het niet echt concurreren met eerder genoemde. The King of Pigs staat dus nog wel in de schaduw van de technische kracht van een Pixar of de artistieke superioriteit van een Ghibli. Maar met het budget waarmee de film werd gemaakt, pakt deze minimalistische stijl wel goed uit. Soms voelt het onafgewerkt, vooral tijdens die momenten waarin 2D en 3D worden gemixt, waardoor het geheel wat lelijk lijkt. Ook door het gebrek aan detail in de karakters of achtergronden, kan je niet spreken van de allermooiste animatiefilm.
De tekenstijl past in ieder geval wel goed bij de thematiek van deze titel. The King of Pigs is namelijk een behoorlijk zwaarmoedig drama. De film haalt de actuele sociale problematiek in het Aziatische land aan. Thema’s als pesterijen en zelfmoordgedachtes bij kinderen zijn een punt van zorg in Zuid-Korea. De grove animatiestijl gaat dus hand in hand met het grimmige realisme. Verwacht dan ook veel expliciet geweld en scheldpartijen, dit is zeker geen gezellige familiefilm. De kwaliteit van deze prent ligt hem vooral in het feit dat de karakters boeiend genoeg zijn om te volgen. De verhaallijn is wat voorspelbaar, maar boeiend genoeg om de aandacht niet te laten verslappen. Hierbij speelt de voice acting een belangrijke rol: het enthousiasme waarmee de hoofdrolspelers hun karakters vormgeven, is een belangrijk onderdeel van de film. Intens is het wel, The King of Pigs kijkt niet op een scheldtirade meer of minder.
Uiteindelijk weet regisseur Sang Ho Yeon met zijn debuut wel een goede film af te leveren. Het valt hem te complimenteren dat hij een eigen stijl hanteert en niet de zoveelste Japanse anime kloon weet te produceren. Jammer genoeg voelt die dus niet altijd echt afgewerkt. Ook het verhaal schiet net wat te kort, met zo’n sterk uitgangspunt wou je dat er nog iets meer mee werd gedaan. The King of Pigs blijft vooral overeind door het zichtbare enthousiasme waarmee deze is gemaakt.
Knap om te zien hoe een dergelijke film met zulke zware en moeilijke sociale thema’s in animatievorm is gegoten. Hopelijk kan Sang Ho Yeon de volgende keer met een groter budget aan de slag, want hij heeft wel bewezen dat er genoeg potentie te vinden is in Koreaanse animatie. In ieder geval meer dan alleen maar het bandwerk voor diverse Westerse reeksen!
Het is dus tijd om dat imago van zich af te schudden want Zuid-Korea heeft al een aantal prima animatiefilms afgeleverd! Vers in het geheugen ligt Aachi wa Ssipak: een komische, grofgebekte film die vooral qua stijl zich kon onderscheiden van andere animaties. Ook The King of Pigs heeft een afwijkende stijl waardoor die sowieso al weet op te vallen. Zorgt deze dan eindelijk voor een doorbraak om de kwalitatieve Zuid-Koreaanse animatiefilms in de verf te zetten?
The King of Pigs vertelt het verhaal van drie kinderen tijdens hun schooltijd: de verlegen Kyung-Min, de onzekere Jong-Suk en hun vreemde vriend Kim Chul. De klasgenoten Kyung-Min en Jong-Suk groeien op in een harde omgeving. De school is namelijk het toneel van een strak, hiërarchisch systeem onder de leerlingen. De zogenaamde Dogs zijn de heersers en delen er de lakens uit. Daartegenover staan de Pigs, de leerlingen die gehoorzaam moeten zijn aan hun leiders en niets te vertellen hebben. Systematische pesterijen zijn hierdoor schering en inslag. Kim Chul lijkt de enige die in opstand komt tegen de Dogs, maar het vreemde figuur geeft zijn motieven niet prijs. Desondanks raken Kyung-Min en Jong-Suk bevriend met hem om zo beschermd te zijn tegen de dagelijkse wreedheden.
Zoals hierboven vermeld valt de stijl van The King of Pigs je onmiddellijk op. De animatie is stroef met scherpe, strakke lijnen. Dit is vooral in het begin wennen, zeker omdat deze enorm afwijkt van de Amerikaanse of Japanse animaties. Hoewel de eigen stijl origineel is, kan het niet echt concurreren met eerder genoemde. The King of Pigs staat dus nog wel in de schaduw van de technische kracht van een Pixar of de artistieke superioriteit van een Ghibli. Maar met het budget waarmee de film werd gemaakt, pakt deze minimalistische stijl wel goed uit. Soms voelt het onafgewerkt, vooral tijdens die momenten waarin 2D en 3D worden gemixt, waardoor het geheel wat lelijk lijkt. Ook door het gebrek aan detail in de karakters of achtergronden, kan je niet spreken van de allermooiste animatiefilm.
De tekenstijl past in ieder geval wel goed bij de thematiek van deze titel. The King of Pigs is namelijk een behoorlijk zwaarmoedig drama. De film haalt de actuele sociale problematiek in het Aziatische land aan. Thema’s als pesterijen en zelfmoordgedachtes bij kinderen zijn een punt van zorg in Zuid-Korea. De grove animatiestijl gaat dus hand in hand met het grimmige realisme. Verwacht dan ook veel expliciet geweld en scheldpartijen, dit is zeker geen gezellige familiefilm. De kwaliteit van deze prent ligt hem vooral in het feit dat de karakters boeiend genoeg zijn om te volgen. De verhaallijn is wat voorspelbaar, maar boeiend genoeg om de aandacht niet te laten verslappen. Hierbij speelt de voice acting een belangrijke rol: het enthousiasme waarmee de hoofdrolspelers hun karakters vormgeven, is een belangrijk onderdeel van de film. Intens is het wel, The King of Pigs kijkt niet op een scheldtirade meer of minder.
Uiteindelijk weet regisseur Sang Ho Yeon met zijn debuut wel een goede film af te leveren. Het valt hem te complimenteren dat hij een eigen stijl hanteert en niet de zoveelste Japanse anime kloon weet te produceren. Jammer genoeg voelt die dus niet altijd echt afgewerkt. Ook het verhaal schiet net wat te kort, met zo’n sterk uitgangspunt wou je dat er nog iets meer mee werd gedaan. The King of Pigs blijft vooral overeind door het zichtbare enthousiasme waarmee deze is gemaakt.
Knap om te zien hoe een dergelijke film met zulke zware en moeilijke sociale thema’s in animatievorm is gegoten. Hopelijk kan Sang Ho Yeon de volgende keer met een groter budget aan de slag, want hij heeft wel bewezen dat er genoeg potentie te vinden is in Koreaanse animatie. In ieder geval meer dan alleen maar het bandwerk voor diverse Westerse reeksen!
