Hellraiser (1987)Frank Cotton is een man op zoek naar het ultieme genot.
The Texas Chain Saw Massacre (1974)Sally en haar invalide broer Franklin willen de vakantie doorbrengen in het verlaten huisje van hun grootouders.
Candyman (1992)Laatstejaarsstudente Helen Lyle maakt samen met haar vriendin Bernadette een thesis over stadslegendes.
A Nightmare on Elm Street (1984)Vier tieners hebben allen afschuwelijke nachtmerries waarin dezelfde figuur centraal staat.
Mindscape (2013)John Washington is een geheugendetective die de gave bezit om zich te nestelen in het brein van eender welk persoon.
31/10/2014
The Miracle of Life (2013)
Joël Rabijns, Yves Sondermeier
Karel Vingerhoets, Pascal Maetens, Sofie Hoflack, Céline Verbeeck,...
Zie meer details
Zie meer details
Afgelopen zomer kreeg ik tijdens mijn vakantie een leuke email.
Die nodigde mijzelf en Maarten Melon uit op het But Filmfestival om er in de jury te zetelen. Lang moesten we daar niet over nadenken en vanzelfsprekend gingen we graag op deze uitnodiging in. Vervolgens kregen we een pak films, ons werk, toegezonden en The Miracle of Life was één van de eerste die ik opzette. Zonder een synopsis of andere vorm van achtergrondkennis te bezitten, begon ik in volle onwetendheid aan mijn kijkbeurt.
Ongeloof:
Wat ik de eerste vijf minuten te zien kreeg, bracht bij mij een gevoel van ongeloof teweeg. Een WTF-gevoel dat je een zekere curiositeit bezorgde naar wat er nog allemaal ging komen. Het verhaal is eenvoudig samen te vatten: The Miracle of Life is het verhaal van een soort transseksuele bodybuilder die een baby op de wereld brengt. Het kind op zich interesseert haar weinig tot niets, maar de placenta des te meer. Alle zorg gaat hier naar uit en er wordt ‘hem’ zelfs een naam geschonken: Luke. Met een bepaalde, doch vreemde, portie aan zorgzaam moedergevoel probeert ze de placenta op te voeden.
Is je nieuwsgierigheid gewekt na het lezen van de vorige alinea en heb je die eventueel twee keer moeten lezen? Dan is deze film wellicht eentje die je zal willen zien. The Miracle of Life is geen gewone prent. Als je hem toch ergens in een vakje wil duwen dan misschien best als een bizarre Coming of Age movie.
Persoonlijk was ik eerst geschokt over hetgeen ik te zien kreeg. Dat komt vooral omdat ik totaal niets van voorkennis had over de inhoud van de film. Qua locatie bevinden we ons op een gymplaats waar een bende randgevallen samen komt. Een Duitse figuur à la José Landuyt voorziet de aanwezigen van ‘wespen’ en ‘gesneden brood’. Plots wordt ingezoomd op het hoofdpersonage, de transseksueel die de ziel uit haar lijf lijkt te persen om ‘iets’ op de wereld te zetten. En dit alles nog met haar broek aan! Hallucinant en vooral, mijn excuses voor de herhaling, ongeloof overviel me. Maar toch bleef er ook een verbetenheid hangen om de rest van de film te bekijken.
Medeleven:
Het verhaal ontrafelt zich verder. Moeder Marianne neemt Luke onder haar vleugels en doet net hetzelfde als eender welke ouder zou doen met haar pasgeboren baby: het wassen, het geven van borstvoeding en zelfs het dopen van haar zoon. We zien hoe Luke opgroeit en hoe hij het vooral niet makkelijk heeft in de wereld als buitenbeentje. Net door deze evolutie en de eerder ‘normale’ aanpak van dit feit overvalt je een gevoel dat je niet verwacht. Luke is niet langer een freaky placenta, maar wordt veel meer dan dat. Hij wordt de verpersoonlijking van een outlaw figuur die in deze moeilijke en vluchtige wereld zijn plaatsje wil bemachtigen. Plots is het niche verhaal hierdoor getransformeerd tot een universeel thema. Slim bedacht van het Vlaamse duo Joel Rabijns en Yves Sondermeier. Beiden kropen niet alleen in de rol van scenarist, maar eigenden zich bovendien ook de taak van regisseur en monteur toe.
Passie:
Low budget films als deze maken vaak een grote fout door vrienden of familie mee op te nemen in hun concept. The Miracle of Life doet niet aan vriendjespolitiek. Neen. Voor dit ambitieuze project koos men voor echte acteurs. De prestaties wil ik zeker niet overhypen. Nagenoeg iedereen speelt zijn of haar rol naar behoren, maar zonder meer. Pascal Maetens (Marianne) en Karel Vingerhoets (priester en dooppeter van Luke) krijgen de grootste verantwoordelijkheden. Met veel plezier en overgave zie je dat ze zich amuseren met hun personages. De special effects zien er goed uit wanneer er gefocust wordt op de placenta. Ik had mijn bedenkingen bij andere zaken, maar het neemt niet weg dat ik toch wel wist te genieten van de eerder ouderwetse aanpak betreffende het visuele departement. Je voelt, door de gedrevenheid van crew en cast, een bepaalde passie van het doek stralen. Vibes van Frank Henenlotter en John Waters sijpelden duidelijk naar boven.
Hoe raar deze film ook mag klinken, toch raad ik iedere filmfanaat aan om dit klein meesterwerkje een kijkbeurt te gunnen. Niet voor pussies, maar wel voor de kijker die liever iets uitdagends wil zien. The Miracle of Life is daarom de perfecte film en een bijzonder goed begin voor diegenen die het B-genre een kans willen geven.
@MadeyeFrog
Ongeloof:
Wat ik de eerste vijf minuten te zien kreeg, bracht bij mij een gevoel van ongeloof teweeg. Een WTF-gevoel dat je een zekere curiositeit bezorgde naar wat er nog allemaal ging komen. Het verhaal is eenvoudig samen te vatten: The Miracle of Life is het verhaal van een soort transseksuele bodybuilder die een baby op de wereld brengt. Het kind op zich interesseert haar weinig tot niets, maar de placenta des te meer. Alle zorg gaat hier naar uit en er wordt ‘hem’ zelfs een naam geschonken: Luke. Met een bepaalde, doch vreemde, portie aan zorgzaam moedergevoel probeert ze de placenta op te voeden.
Is je nieuwsgierigheid gewekt na het lezen van de vorige alinea en heb je die eventueel twee keer moeten lezen? Dan is deze film wellicht eentje die je zal willen zien. The Miracle of Life is geen gewone prent. Als je hem toch ergens in een vakje wil duwen dan misschien best als een bizarre Coming of Age movie.
Persoonlijk was ik eerst geschokt over hetgeen ik te zien kreeg. Dat komt vooral omdat ik totaal niets van voorkennis had over de inhoud van de film. Qua locatie bevinden we ons op een gymplaats waar een bende randgevallen samen komt. Een Duitse figuur à la José Landuyt voorziet de aanwezigen van ‘wespen’ en ‘gesneden brood’. Plots wordt ingezoomd op het hoofdpersonage, de transseksueel die de ziel uit haar lijf lijkt te persen om ‘iets’ op de wereld te zetten. En dit alles nog met haar broek aan! Hallucinant en vooral, mijn excuses voor de herhaling, ongeloof overviel me. Maar toch bleef er ook een verbetenheid hangen om de rest van de film te bekijken.
Medeleven:
Het verhaal ontrafelt zich verder. Moeder Marianne neemt Luke onder haar vleugels en doet net hetzelfde als eender welke ouder zou doen met haar pasgeboren baby: het wassen, het geven van borstvoeding en zelfs het dopen van haar zoon. We zien hoe Luke opgroeit en hoe hij het vooral niet makkelijk heeft in de wereld als buitenbeentje. Net door deze evolutie en de eerder ‘normale’ aanpak van dit feit overvalt je een gevoel dat je niet verwacht. Luke is niet langer een freaky placenta, maar wordt veel meer dan dat. Hij wordt de verpersoonlijking van een outlaw figuur die in deze moeilijke en vluchtige wereld zijn plaatsje wil bemachtigen. Plots is het niche verhaal hierdoor getransformeerd tot een universeel thema. Slim bedacht van het Vlaamse duo Joel Rabijns en Yves Sondermeier. Beiden kropen niet alleen in de rol van scenarist, maar eigenden zich bovendien ook de taak van regisseur en monteur toe.
Passie:
Low budget films als deze maken vaak een grote fout door vrienden of familie mee op te nemen in hun concept. The Miracle of Life doet niet aan vriendjespolitiek. Neen. Voor dit ambitieuze project koos men voor echte acteurs. De prestaties wil ik zeker niet overhypen. Nagenoeg iedereen speelt zijn of haar rol naar behoren, maar zonder meer. Pascal Maetens (Marianne) en Karel Vingerhoets (priester en dooppeter van Luke) krijgen de grootste verantwoordelijkheden. Met veel plezier en overgave zie je dat ze zich amuseren met hun personages. De special effects zien er goed uit wanneer er gefocust wordt op de placenta. Ik had mijn bedenkingen bij andere zaken, maar het neemt niet weg dat ik toch wel wist te genieten van de eerder ouderwetse aanpak betreffende het visuele departement. Je voelt, door de gedrevenheid van crew en cast, een bepaalde passie van het doek stralen. Vibes van Frank Henenlotter en John Waters sijpelden duidelijk naar boven.
Hoe raar deze film ook mag klinken, toch raad ik iedere filmfanaat aan om dit klein meesterwerkje een kijkbeurt te gunnen. Niet voor pussies, maar wel voor de kijker die liever iets uitdagends wil zien. The Miracle of Life is daarom de perfecte film en een bijzonder goed begin voor diegenen die het B-genre een kans willen geven.
@MadeyeFrog
