The Miracle of Life (2013)
Afgelopen zomer kreeg ik tijdens mijn vakantie een leuke email. Hellraiser (1987)
Frank Cotton is een man op zoek naar het ultieme genot. The Texas Chain Saw Massacre (1974)
Sally en haar invalide broer Franklin willen de vakantie doorbrengen in het verlaten huisje van hun grootouders. Candyman (1992)
Laatstejaarsstudente Helen Lyle maakt samen met haar vriendin Bernadette een thesis over stadslegendes. A Nightmare on Elm Street (1984)
Vier tieners hebben allen afschuwelijke nachtmerries waarin dezelfde figuur centraal staat.
Afgelopen zomer kreeg ik tijdens mijn vakantie een leuke email. Hellraiser (1987)
Frank Cotton is een man op zoek naar het ultieme genot. The Texas Chain Saw Massacre (1974)
Sally en haar invalide broer Franklin willen de vakantie doorbrengen in het verlaten huisje van hun grootouders. Candyman (1992)
Laatstejaarsstudente Helen Lyle maakt samen met haar vriendin Bernadette een thesis over stadslegendes. A Nightmare on Elm Street (1984)
Vier tieners hebben allen afschuwelijke nachtmerries waarin dezelfde figuur centraal staat.
12/08/2014
The Purge: Anarchy (2014)
James DeMonaco
Het is 21 maart 2023 en Amerika maakt zich klaar voor zijn nationale feestdag: een nachtje purging.
Op dergelijke feestnacht mogen de Amerikanen gedurende twaalf uur alles, want niets is meer illegaal. Ook Los Angeles viert deze hoogdag ten volle al blijkt niet iedereen even happig. Zo is er ‘the good guy’ die, gezien zijn karakter, zich met de nodige wapens bevoorraad heeft en zich klaar maakt voor een avondje redemption! Eva en haar dochter bevinden zich in hun appartementen maar, hoewel ze op hun hoede waren voor wat de nacht in petto kon hebben, staan ze plots met de rug tegen de muur en het gevaar dreigt meer dan ooit. Shane en Liz, tenslotte, hebben menig probleem in hun relatie. Al is dat niet langer het belangrijkste wanneer hun wagen pech heeft een uur voor het aanbreken van The Purge. Wanneer al deze personages plots samen vast komen te zitten, moeten ze als een team samenwerken om de nacht door te komen.
Anarchy is de sequel op The Purge uit 2013 wat een box office hit bleek te zijn en dus voldoende geld in het laatje bracht om snel een vervolg te ‘rechtvaardigen’. Dat deze tweede film er zo snel zou komen, was voor mij eerder een verrassing. Deels omdat de originele film toch best wat tegenkantingen kreeg. Onze eigen review bleek trouwens ook niet echt positief. Regisseur James DeMonaco ging opnieuw in de regiestoel zitten, verzamelde alle commentaren en ging er, in een bijzonder korte tijdspanne, mee aan de slag. Maar wist hij alle negatieve aspecten om te buigen en / of the omzeilen?
Los Angels is hier dus het decor van de film. Een open wereld waar het gevaar achter elke hoek kan schuilen. Dit in tegenstelling tot het home invasion territorium dat hij in zijn eerste film installeerde. Een goeie zet zo blijkt, want het helpt de kijker met het creëren van een beeld over hoe dergelijke grootstad om zou gaan met een purge. De rijken verschansen zich achter dure beveiligingsmaatregelen, terwijl de arme gemeenschap inventief moet zijn om hun eigendommen te beschermen. De bendes zijn nooit veraf en nemen de rol van van private bewakingsagenten op zich, uiteraard in ruil voor een fikse vergoeding. Los Angels wordt zo stap voor stap een heuse spookstad. DeMonaco wist dit alles treffend in beeld te brengen en zorgt zo voor een beter manier om je in te leven.
Door die keuze verlaat hij weliswaar het horrorpad en richt zich zo meer op het actie-genre. Er zit continu een bepaalde snelheid, vaart in het verhaal die ervoor zorgt dat je in een roes de film uit kijkt. Tot hier echter de goednieuwsshow over The Purge: Anarchy. Grootste domper is dat je hierdoor niet meer het gevoel hebt naar een vervolg van The Purge te kijken. Het verhaal en vooral de manier waarop het geheel zich afspeelt doet me eerder denken aan een film als The Punisher. Vooral omdat het idee dat achter beide films zit, alles gedurende twaalf uur legaal maken, een wereld opent voor de creatieve en vernieuwende cinema.
De rol van de naamloze en stilzwijgende good guy wordt vertolkt door Frank Grillo. Hij is het die het gewicht en de verhaallijn van deze sequel moet torsen en hij doet dit, gelukkig, met glans. Met dank aan een voortreffelijke lichaamstaal wist hij een, op papier, tweedimensionaal personage alsnog van vlees en bloed te voorzien. Jammer genoeg slagen de andere personages daar niet echt in, zij voelen nogal dunnetjes aan waardoor ze er niet in slagen interesse op te wekken en de kijker zo dieper in het verhaal te sleuren. De keuze en manier waarop het koppel Shane en Liz gebruikt wordt, werkte zelfs ietwat op mijn zenuwen.
We kunnen er niet omheen: net zoals zijn personages mist het verhaal diepgang. Het heeft te weinig punch en spanning en brengt zodoende te weinig vertier. James DeMonaco heeft net iets te veel en te lang zitten twijfelen tussen actie of het aanbrengen van regels en waarden binnen zijn eigen oorspronkelijk universum en daar leidt zijn eindresultaat danig onder. Ik kon me ook niet van het gevoel ontdoen dat men af en toe voor de makkelijkste weg koos. Los Angeles zou gedurende een ganse nacht een waar speelterrein moeten zijn voor gangsters en misdadigers. Zo wil men ons in het begin wijs maken dat er op ieder dak verschillende scherpschutters zitten. Dat er bovendien gedurende de nacht drie super-de-luxe trucks rond rijden die als doel hebben zo veel mogelijk mensen om te brengen en dit op een zo bloederig mogelijke manier. Daarenboven zouden de verschillende bendes van de stad hun territorium moeten opeisen tijdens The Purge. Reden genoeg om het in je broek te doen, zou je denken, maar als kijker krijg je nooit het gevoel dat het er belabberd uit ziet voor de hoofdpersonages. De vluchtwegen die gekozen zijn liggen voor de hand en voelen eentonig aan. Gelukkig zit er in het slotstuk een aardig deel dat toch wel het een en ander goedmaakt.
Hoewel de makers het beste voor hadden met het concept, het is leuk dat het bestaande verhaal wat dieper uitgespit werd, wordt dat jammer genoeg niet goed vertaald op het scherm. Oh ja, uiteraard heeft men niet nagelaten een voorzet te geven voor een (eventueel) derde deel. Dus jawel, een nieuwe franchise is geboren. Mijn besluit is echter helaas keihard. Voor een cinemabezoek zou ik deze niet aanraden. Achteraf kan je hem beter in het verhuurcircuit een kans geven, maar hou je verwachtingspatroon laag!
Anarchy is de sequel op The Purge uit 2013 wat een box office hit bleek te zijn en dus voldoende geld in het laatje bracht om snel een vervolg te ‘rechtvaardigen’. Dat deze tweede film er zo snel zou komen, was voor mij eerder een verrassing. Deels omdat de originele film toch best wat tegenkantingen kreeg. Onze eigen review bleek trouwens ook niet echt positief. Regisseur James DeMonaco ging opnieuw in de regiestoel zitten, verzamelde alle commentaren en ging er, in een bijzonder korte tijdspanne, mee aan de slag. Maar wist hij alle negatieve aspecten om te buigen en / of the omzeilen?
Los Angels is hier dus het decor van de film. Een open wereld waar het gevaar achter elke hoek kan schuilen. Dit in tegenstelling tot het home invasion territorium dat hij in zijn eerste film installeerde. Een goeie zet zo blijkt, want het helpt de kijker met het creëren van een beeld over hoe dergelijke grootstad om zou gaan met een purge. De rijken verschansen zich achter dure beveiligingsmaatregelen, terwijl de arme gemeenschap inventief moet zijn om hun eigendommen te beschermen. De bendes zijn nooit veraf en nemen de rol van van private bewakingsagenten op zich, uiteraard in ruil voor een fikse vergoeding. Los Angels wordt zo stap voor stap een heuse spookstad. DeMonaco wist dit alles treffend in beeld te brengen en zorgt zo voor een beter manier om je in te leven.
Door die keuze verlaat hij weliswaar het horrorpad en richt zich zo meer op het actie-genre. Er zit continu een bepaalde snelheid, vaart in het verhaal die ervoor zorgt dat je in een roes de film uit kijkt. Tot hier echter de goednieuwsshow over The Purge: Anarchy. Grootste domper is dat je hierdoor niet meer het gevoel hebt naar een vervolg van The Purge te kijken. Het verhaal en vooral de manier waarop het geheel zich afspeelt doet me eerder denken aan een film als The Punisher. Vooral omdat het idee dat achter beide films zit, alles gedurende twaalf uur legaal maken, een wereld opent voor de creatieve en vernieuwende cinema.
De rol van de naamloze en stilzwijgende good guy wordt vertolkt door Frank Grillo. Hij is het die het gewicht en de verhaallijn van deze sequel moet torsen en hij doet dit, gelukkig, met glans. Met dank aan een voortreffelijke lichaamstaal wist hij een, op papier, tweedimensionaal personage alsnog van vlees en bloed te voorzien. Jammer genoeg slagen de andere personages daar niet echt in, zij voelen nogal dunnetjes aan waardoor ze er niet in slagen interesse op te wekken en de kijker zo dieper in het verhaal te sleuren. De keuze en manier waarop het koppel Shane en Liz gebruikt wordt, werkte zelfs ietwat op mijn zenuwen.
We kunnen er niet omheen: net zoals zijn personages mist het verhaal diepgang. Het heeft te weinig punch en spanning en brengt zodoende te weinig vertier. James DeMonaco heeft net iets te veel en te lang zitten twijfelen tussen actie of het aanbrengen van regels en waarden binnen zijn eigen oorspronkelijk universum en daar leidt zijn eindresultaat danig onder. Ik kon me ook niet van het gevoel ontdoen dat men af en toe voor de makkelijkste weg koos. Los Angeles zou gedurende een ganse nacht een waar speelterrein moeten zijn voor gangsters en misdadigers. Zo wil men ons in het begin wijs maken dat er op ieder dak verschillende scherpschutters zitten. Dat er bovendien gedurende de nacht drie super-de-luxe trucks rond rijden die als doel hebben zo veel mogelijk mensen om te brengen en dit op een zo bloederig mogelijke manier. Daarenboven zouden de verschillende bendes van de stad hun territorium moeten opeisen tijdens The Purge. Reden genoeg om het in je broek te doen, zou je denken, maar als kijker krijg je nooit het gevoel dat het er belabberd uit ziet voor de hoofdpersonages. De vluchtwegen die gekozen zijn liggen voor de hand en voelen eentonig aan. Gelukkig zit er in het slotstuk een aardig deel dat toch wel het een en ander goedmaakt.
Hoewel de makers het beste voor hadden met het concept, het is leuk dat het bestaande verhaal wat dieper uitgespit werd, wordt dat jammer genoeg niet goed vertaald op het scherm. Oh ja, uiteraard heeft men niet nagelaten een voorzet te geven voor een (eventueel) derde deel. Dus jawel, een nieuwe franchise is geboren. Mijn besluit is echter helaas keihard. Voor een cinemabezoek zou ik deze niet aanraden. Achteraf kan je hem beter in het verhuurcircuit een kans geven, maar hou je verwachtingspatroon laag!