Door Maarten Melon a.k.a. Draven

Net op het moment dat de zaak uitzichtloos begint te lijken, komt wetenschapper Eric Zinthrop op de proppen. Volgens hem ontwikkelde hij een serum afkomstig van de koningin van een wespenkolonie die de veroudering stopt en zelfs omkeert. Janice gelooft de man, bezorgt hem onmiddellijk een laboratorium in het bedrijf en compenseert al zijn kosten op één voorwaarde: dat zij als menselijk proefkonijn mag dienen. Niet veel later krijgt ze haar eerste injecties toegediend maar, hoewel ze er jonger begint uit te zien, mag het voor haar wat sneller gaan. Hierna begint ze 's nachts het laboratorium te betreden om zelf extra dosissen toe te dienen. De jeugdige look laat dan ook niet lang op zich wachten, maar als ze elke avond nog een andere transformatie blijkt te ondergaan, gaan de poppen pas echt aan het dansen.

Roger Corman, die de film produceerde en regisseerde, liet zich duidelijk vaak 'inspireren' door andere films en deze The Wasp Woman was zeker geen uitzondering. Een jaartje eerder werd het fantastische The Fly op de wereld losgelaten, waarna Corman's grijze hersenmassa heel even aan de slag ging om op de één of andere manier munt te kunnen slaan uit Kurt Neumann's fenomeen. Het verhaaltje dat hij in samenwerking met Leo Gordon op papier zette, blijkt echter niet zo slecht te zijn al zit het cultgehalte meer in de uitvoering ervan.

Spottend soms Z-Movies genoemd, doet Corman zijn naam opnieuw alle eer aan door te werken met lelijke sets, nagenoeg onbestaande belichting, slechte dialogen en enkele acteurs en actrices die echt het verkeerde beroep uitoefenen. Met die wetenschap in het achterhoofd, moet ik wel zeggen dat het eerste half uur redelijk snor zit! We maken kennis met Dr. Zinthrop, die zijn belangrijkste ontdekking ooit heeft gedaan, en met Janice Starlin die met de handen in het haar zit. Het niveau van entertainment ligt op dat moment nog steeds hoog genoeg om niet te vervelen al gaat het vanaf dat punt relatief snel naar beneden. Met een speelduur van ongeveer 70 minuten krijgen we na 50 minuten pas voor de eerste keer ons creature te zien en, als ik heel eerlijk mag zijn, viel dat best mee. Het feit dat deze eerste reveal grotendeels in het donker afspeelt, zorgt voor een mysterieuze sfeer waardoor de make-up er op dat moment best goed uit ziet. Al was dat ene shot waarin duidelijk aangetoond wordt dat actrice Susan Cabot (Janice Starlin) handschoenen draagt er natuurlijk teveel aan. Mijn teleurstelling werd nog groter bij de close-ups van het monster - ondertussen zitten we aan minuut 65 - wanneer duidelijk wordt dat met wat dons, papier-maché, ijzerdraad en veel lijm het kind in Roger Corman samen met make-up 'artiest' Grant Keate lustig zijn ding heeft kunnen doen.

Dat de make-up niet echt denderend is, komt nu ook niet aan als een grote verrassing als je bekend bent met het werk van Corman, maar waar ik me mateloos aan ergerde was acteur Michael Mark die de rol van Eric Zinthrop vertolkt. De man mompelt zich een weg doorheen de film alsof het zijn lust en leven is. Bekijk deze The Wasp Woman best op je eentje want telkens deze Michael iets zei zat ik met half toegeknepen ogen, een ietwat schuin geheven hoofd en met een hand achter het naar de geluidsbron gericht oor te 'volgen', wat volgens mijn vrouw niet echt een appetijtelijk beeld was. Blijkbaar werkte Zinthrop ook danig op de zenuwen van de andere acteurs, want op een gegeven moment in de film wordt hij aangereden door een wagen, waarna hij uiteindelijk verder verzorgd wordt in het bedrijf van Starlin. Zelfs in zijn half comateuze toestand blijft hij onverstaanbare dingen prevelen en in een bepaalde scène schiet hij tot drie keer toe recht om daarna telkens half gewurgd te worden om hem zo terug rustig te krijgen, wat ik dan ook niet meer dan normaal vond.

De late reveal en de frustratie omtrent het personage van Zinthrop achterwege gelaten, hoop je dan natuurlijk op een leuke climax. Jammer genoeg wordt die immens snel en knuddig uitgevoerd en is het op bepaalde momenten echt moeilijk de film niet even vooruit te spoelen aangezien The Wasp Woman veelvuldig kampt met de meest saaie en tijdvullende conversaties tussen bijvoorbeeld een secretaresse en een delivery boy.

Dit was trouwens Susan Cabot's allerlaatste film en ik kan het haar niet echt kwalijk nemen. Zo krijgt ze op een gegeven moment een fles, waarin zogezegd zuur zit, naar het hoofd geslingerd. De eigenlijke bedoeling was een lege fles te gooien, maar iemand had die gevuld met water. Over de impact van de fles met haar gezicht zei ze ooit het volgende: "I thought my teeth had been knocked through my nose!"  In het volgende shot ligt ze op de grond en zien we wat rook, afkomstig van datzelfde zuur, rond haar gezicht hangen. Die bleek zich een weg te hebben gevonden in haar masker waarna Cabot begon te stikken. In paniek scheurde ze het masker aan stukken, maar trok ze ook een deel van haar eigen huid mee, wat onder meer een gigantische paarse vlek in haar nek als gevolg had. Na The Wasp Woman had de actrice nog een succesvolle carrière in het theater, maar werd ze op grimmige wijze om het leven gebracht in 1986. Haar zoon Timothy, die aan dwerggroei leidt en een mentale achterstand heeft, sloeg zijn eigen moeder namelijk dood met een set nunchucks. Naar verluidt wordt er nog steeds werk gemaakt van een biopic waarin Rose McGowan de rol van Susan Cabot zou spelen.

Dit laatste feit draagt misschien bij tot de cultwaarde van de film, maar als puntje bij paaltje komt blijft The Wasp Woman een zwakke kloon van The Fly. Tot slot werd de film in 1995 'vereerd' met een remake waarin Jennifer Rubin de hoofdrol speelt en die deel uitmaakt van de reeks: Roger Corman Presents. Regisseur van dienst was Jim Wynorski die eerder verantwoordelijk was voor softcore horrorfilms als The Witches of Breastwick, need I say more?