Door Maarten Melon a.k.a. Draven

Een groepje tieners, elk met hun eigen problemen, nemen al dan niet onder dwang deel aan het inner city - wilderness project en trekken het bos in, nietsvermoedend van het gevaar dat er zich schuil houdt. Een eerste indicatie, een gigantische cocon dat zich aan de dochter van leider Charles vasthecht, wordt weggewuifd onder de noemer: natuurlijk zitten er hier insecten, we zitten tenslotte tussen het groen. Wanneer de hond van een van de adolescenten echter onder vreemde omstandigheden sterft, komt de waarheid al snel aan het licht. Vluchten blijkt weliswaar niet zo simpel, de verantwoordelijke van de marihuanaplantage en diens rechterhand gaan over lijken om hun geheim te verbergen, maar een bosbrand leidt bovendien alle teken naar de chalet waar de jongeren zich bevinden.

Regisseur Tony Randel heeft in zijn ganse carrière bitter weinig noemenswaardige titels weten af te leveren, er is weliswaar nog hoop want dit jaar brengt de man na zes jaar nog eens een film uit, maar toch blijven zijn realisaties interesse opwekken. De absolute uitschieter moet wel Hellbound: Hellraiser II zijn uit 1988, maar deze Ticks mag zeker een mooie tweede plaats bekleden. Zijn verfilming van de klassieke anime Fist of the North Star uit 1995 is ondertussen zelfs door menig martial arts liefhebber verheven tot heuse cultfilm. Neen, niet omwille van de uitmuntende kwaliteit. Ticks houdt dan weer het midden tussen een guilty pleasure en een middelmatige film. Stel je verwachtingen dus bij want deze titel, hier en daar ook uitgegeven als Infested, bulkt van de stereotiepe personages en wordt gekenmerkt door een amper te vermelden script.

Maar dat mag de pret niet drukken, want uiteindelijk kan je Ticks het best omschrijven als een leuke Monster B-movie die je zonder problemen weet uit te zitten. De special effects zien er heel degelijk uit, waardoor de teken alsook hun cocons je een koude rilling bezorgen. Dat is niet geheel verwonderlijk wanneer je weet dat Doug Beswick, die jaren eerder al de eerste versie van de film had neergepend, hiervoor verantwoordelijk was. Het palmares van de man is op zijn zachtst gezegd indrukwekkend te noemen, hij verzorgde de special / visual effects van onder meer Aliens, The Terminator, A Nightmare On Elm Street 3, Star Wars: Episode V, Evil Dead II,... Hoogtepunt is zonder twijfel het moment waarop een gigantische teek uit het personage van Panic (Alfonso Ribeiro) tevoorschijn komt, ondertussen natuurlijk diens lichaam aan stukken scheurend.

Doet die laatste naam trouwens geen belletje rinkelen? Ribeiro is beter gekend als Carlton Banks uit The Fresh Prince of Bel-Air (1990-1996) en stelt hier een knap staaltje aan overacting tentoon. Aangezien dat zowat gemeengoed is in deze film, wordt warempel een nieuwe positieve dimensie toegevoegd wat zeker helpt om de runtime van 85 minuten probleemloos te overbruggen. Naast Alfonso is er ook Clint Howard, zeker geen onbekende in het horrorlandschap, die een absoluut hilarische performance neerzet en, ocharme, maar niet weet te sterven. Ook Seth Green zet zijn beste beentje voor, al doet hij tijdens de eerste helft van de film net iets te vaak denken aan zijn prestatie in IT, drie jaar eerder.

Maar Ticks 'goed' noemen is natuurlijk niet aan de orde aangezien de verhaallijn verwaarloosbaar is en de dialogen van zeer bedenkelijk allooi zijn. Niettegenstaande is dit zeker een aanrader om een filmavondje mee in gang te zetten of af te sluiten.