Door Erwan Ticheler
14/03/2008
In deze rubriek gaan we op zoek naar verdwenen filmhelden van vroeger. Mensen die ooit straalden in de spotlights van de roem, maar van wie we na hun succes nooit meer iets gehoord hebben. Sommigen zijn een roemloze dood gestorven; anderen struinen zonder herkend te worden langs casting bureaus. Wellicht uit het oog, maar voor ons nimmer uit het hart. De grote vraag die wij ons dan ook stellen: wat is er met deze heren en dames gebeurd?
... Erika Eleniak
Surprise
Je debuut maken met E.T. is niet mis, zou je zeggen. En dat is het ook niet. Erika Eleniak maakte met haar rol als “pretty young girl” haar debuut als ster-actrice. Ze mocht Elliot zoenen nadat deze werd betoverd door het buitenaardse wezen en alle kikkers had vrijgelaten, de kenners weten waarover ik het heb. Een hoopvolle carrière lijkt in het verschiet, maar zoals met zovele actrices voor en na haar loopt het ook met Erika Eleniak niet super af.
We moeten wachten tot het fraaie jaar 1988 totdat Erika weer van zich doet spreken met een rol in de remake van de sci-fi B klassieker The Blob, maar een jaar later is het echt raak. Eleniak wordt verkozen tot Playmate of the Year, wat haar behalve veel bekijks ook een rol in de destijds superpopulaire en nu tot cult verheven TV-serie Baywatch oplevert, ze speelt de rol van de altijd goed bewegende en frivole Shauni McClain. Na drie jaar strandwachten en de komst van mega-babe Pamela Anderson besluit Eleniak om weer de filmwereld in te stappen. Een legendarisch filmmoment is het gevolg.
Erika Eleniak krijgt de rol van Jordan Tate in de film Under Siege aangeboden. Behalve dat deze film ultiem fout jaren ’90 cultvermaak biedt met Steven Seagal als knokkende kok in de hoofdrol en een geniale Tommy Lee Jones evenals Gary Busey in grandioze bijrollen, is de film vooral beroemd/berucht vanwege de befaamde taartscène waarin een waarlijk voluptueuze topless blondine uit een neptaart tevoorschijn komt en een dans opvoert voor de duidelijk daar niet op rekenende Seagal. De danseres is Erika Eleniak en opeens is een fenomeen geboren. Ik weet het nog goed, als 12-jarige snotaap was dit met mijn klasgenootjes het gesprek van de dag. Ondanks dat de scène maar een paar seconden (op zijn hoogst) duurt, is deze legendarisch. Eleniak’s ster lijkt onaantastbaar.
Maar dan gaat het gruwelijk mis, geen wonder want anders zou u over deze actrice nu niet lezen. Suffe rollen in obscure direct to video of TV films als A Pyromaniac’s Love Story, Bordello of Blood, Ed Mc Bain’s 87th Precinct: Heatwave (Diegene die deze titel verzonnen heeft verdient hulde) en The Pandora Project zijn het gevolg. Wat ooit de fraaie blonde bombshell was (en mogelijk een serieuze tegenstrever van begin jaren ‘90 supermodellen als Cindy Crawford en Claudia Schiffer), is nu verworden tot een volstrekt onbekende broodactrice.
'Eind goed, al goed' gaat ook niet op voor de fraaie Erika. Ook in het nieuwe millennium weet Erika Eleniak louter pay-per-view gepruttel tot haar CV toe te voegen. Knaaktitels als Fatal Lessons: The Good Teacher (wie wil dit meesterwerk niet zien?) en Dracula 3000 zijn uit respect nog op de IMDb als titel bekend gemaakt. Met haar voorlopig laatste project Absolute Zero uit 2005 is een symbolische en zeker ook tragisch dieptepunt bereikt.
